Tagi
bogactwo, hay, obfitość, pieniądze, praca, radość, spełnienie, sukces, szczęście, zadowolenie, zasługiwanie na szczęście, Świadomość, życiowy sukces
„Zasługuję na to, co najlepsze, i akceptuję to, co najlepsze”.
Jeśli chcesz, aby powyższa afirmacja stała się dla ciebie prawdą, musisz odrzucić następujące opinie:
-Pieniądze nie rosną na drzewach.
-Pieniądze są czymś brudnym.
-Pieniądze są złem.
-Jestem biedny, ale mam czyste ręce.
-Ludzie bogaci to kombinatorzy.
Oraz:
Nie chcę mieć pieniędzy i być ich niewolnikiem. Nigdy nie dostanę dobrej pracy. Nigdy nie zrobię jakichkolwiek pieniędzy. Pieniądze szybciej się wydaje, niż zarabia. Zawsze jestem w długach. Biednym trudno jest się przebić. Moi rodzice byli biedni i ja też będę biedny. Artyści muszą borykać się z biedą. Tylko oszuści mają pieniądze. Zawsze ktoś mnie ubiegnie. Nie ośmieliłbym się zażądać tak wiele. Nie zasługuję na to. Nie jestem dość dobry, by robić pieniądze. Nigdy nie mówię nikomu, ile mam oszczędności. Nie pożyczaj pieniędzy. Grosz do grosza, a uzbiera się spora sumka. Oszczędzaj na czarną godzinę. Bieda może przyjść w każdej chwili. Drażnią mnie ludzie posiadający pieniądze. Pieniądze można zdobyć tylko ciężką pracą.
Ile z tych przekonań uważasz za swoje?
Czy rzeczywiście sądzisz, że wiara w którykolwiek z powyższych poglądów przyniesie ci powodzenie?
Jest to przestarzały, ograniczający sposób myślenia.
Być może taki stosunek do pieniędzy obowiązywał w twojej rodzinie. Często przekonania wyniesione z domu rodzinnego towarzyszą nam tak długo, aż ich świadomie nie zmienimy. Skądkolwiek by one pochodziły, muszą opuścić naszą świadomość, jeśli chcemy dojść do dobrobytu.
Moim zdaniem prawdziwa pomyślność zaczyna się wraz z dobrym samopoczuciem. Jest to także poczucie wolności robienia tego, na co ma się ochotę, i wtedy, kiedy ma się na to ochotę. To nie jest kwestia pieniędzy, lecz stanu ducha. Pomyślność lub jej brak jest tylko zewnętrznym wyrazem naszych wewnętrznych przekonań.
Zasługiwanie
Jeśli nie chcemy zaakceptować przekonania, że „zasługujemy” na pomyślność, to nawet jeśli spotka nas coś pomyślnego, nie będziemy umieli z tego skorzystać.
Spójrzcie na ten przykład:
Uczestnik jednej z moich grup poświęconych tematowi powodzenia życiowego przyszedł kiedyś na zajęcia bardzo podekscytowany, bo wygrał pięćset dolarów. Powtarza bez przerwy: „Nie mogę w to uwierzyć! Nigdy niczego nie wygrałem”. Wiedzieliśmy, że wygrana była odbiciem jego zmieniającej się świadomości. On jednak nadal czuł, że tak naprawdę nie zasługiwał na to. W następnym tygodniu nie mógł przyjść na zajęcia, ponieważ złamał nogę. Rachunki, jakie musiał zapłacić za leczenie, wyniosły pięćset dolarów.
Był wystraszony, że może zrobić krok do przodu, krok w kierunku dobrobytu, i czując, że nie zasługuje na to, sam ukarał się w ten sposób.
Gdy koncentrujemy się na osiągnięciu powodzenia życiowego, nie zżymajmy się nad rachunkami, które mamy do zapłacenia. Jeśli będziesz koncentrować się na brakach i długach, będziesz tworzyć ich coraz więcej.
Wszechświat zaopatruje nas obficie we wszystko. Zacznij być tego świadomy. Znajdź czas na policzenie wieczorem gwiazd na bezchmurnym niebie, ziarenek piasku w dłoni, liści na gałęzi, kropli deszczu na parapecie, pestek w pomidorze.
Każde nasionko może stworzyć całą roślinę z niezliczoną ilością owoców. Bądź wdzięczny za to, co masz, a będziesz świadkiem pomnożenia tego. Lubię z wdzięczną miłością odnosić się do wszystkiego, co mam mojego domu, ogrzewania, wody, światła, telefonu, mebli, urządzeń hydraulicznych, wszelkiego innego wyposażenia, ubrań; tego, czym się poruszam, wszelkich prac, pieniędzy, które mam, przyjaciół, moich zmysłów wzroku, czucia, smaku i dotyku, zdolności poruszania się i cieszyć się tą naszą cudowną planetą.
Nasze przekonania o brakach i ograniczeniach to jedyna rzecz, która nas ogranicza. Jakie przekonania ograniczają ciebie?
Czy chcesz mieć pieniądze tylko po to, by móc pomagać innym? W takim razie uważasz, że nie jesteś wart, aby samemu z nich korzystać.
Upewnij się, że nie odrzucasz teraz dobrobytu. Jeśli przyjaciel zaprasza cię na obiad czy kolację, przyjmij zaproszenie z radością i przyjemnością. Nie miej poczucia, że prowadzisz jakąś „interesowną grę” z ludźmi. Jeśli dostaniesz prezent, przyjmij go z wdzięcznością. Jeśli ci się nie przyda, przekaż go komuś innemu. Pozwól, by sprawy i rzeczy przepływały przez twoje ręce. Uśmiechnij się po prostu i powiedz: „Dziękuję”. W ten sposób dasz znać Wszechświatowi, że jesteś gotów otrzymać swoje dobro.
Zróbcie miejsce dla nowego
Zrób miejsce dla nowego. Oczyść lodówkę, pozbądź się wszystkich resztek jedzenia owiniętych w folię. Oczyść szafy i wyrzuć rzeczy, których nie używałeś około pół roku. Jeśli nie używałeś ich
przez rok, to pozbądź się ich zdecydowanie. Sprzedaj, odstąp, rozdaj lub wyrzuć.
Zapchane szafy oznaczają zapchany umysł. Robiąc porządki w szafie, mów do siebie: „Robię porządki w swojej głowie”. Wszechświat (i Twoja podświadomość) kocha gesty symboliczne.
Gdy po raz pierwszy usłyszałam zdanie: „Obfitość Wszechświata jest dostępna dla każdego”, uważałam, że jest to śmieszne.
„Spójrz na tych wszystkich biednych ludzi powiedziałam sobie spójrz na swoją własną beznadziejną biedę”. Gdy słyszałam zdanie: „Twoja bieda jest jedynie przekonaniem tkwiącym w twojej świadomości”, budziło to we mnie tylko złość. Wiele lat musiało minąć, zanim uzmysłowiłam sobie i zaakceptowałam fakt, iż tylko ja sama jestem odpowiedzialna za swój brak pomyślności. Byłam przekonana, że jestem „bezwartościowa” i nie „zasługuję”, że „trudno jest zdobyć pieniądze” oraz że „nie mam uzdolnień lub predyspozycji” i te przekonania trzymały mój umysł w odrętwiającej „niemożności”.
PIENIĄDZE POJAWIAJĄ SIĘ W SPOSÓB NAJŁATWIEJSZY POD SŁOŃCEM!
Jak reagujesz na takie twierdzenie? Wierzysz w to?
Denerwuje cię to? Jesteś obojętny? Masz ochotę rzucić tę książkę w kąt? Jeśli zareagowałeś w jeden z powyższych sposobów, to dobrze. Dotknęłam czegoś tkwiącego bardzo głęboko w tobie, właśnie tego, co najbardziej opiera się prawdzie. Właśnie nad tym musisz pracować. Nadszedł czas otwarcia się na możliwość otrzymania pieniędzy i wszelkich innych dóbr.
Kochajcie swoje rachunki
Zasadniczą sprawą jest, abyśmy przestali martwić się o pieniądze i zżymać na rachunki. Wiele osób traktuje rachunki jako karę, której należy unikać, o ile to możliwe. Rachunek jest potwierdzeniem naszej zdolności płacenia. Wierzyciel zakłada, że jesteś wystarczająco zasobny, i wykonuje dla ciebie usługę lub jakiś produkt. Ja błogosławię i stempluję pocałunkiem każdy czek, jaki wystawiam. Jeśli płacisz z oburzeniem, to pieniądze przychodzą do ciebie z trudem. Jeśli płacisz z miłością i radością, to otwierasz kanały swobodnego przepływu obfitości. Traktuj swoje pieniądze jak przyjaciół, a nie jak coś, co ściskasz w garści i więzisz w kieszeni.
Twoje bezpieczeństwo to nie praca, konto w banku, inwestycje, małżonek czy rodzice. Twoje bezpieczeństwo to zdolność łączenia się z kosmiczną mocą, która tworzy wszystkie rzeczy.
Lubię myśleć, że moc, która jest we mnie, która porusza moim ciałem, jest tą samą mocą, która w sposób łatwy i prosty zapewnia mi wszystko, czego potrzebuję. Wszechświat jest hojny i bogaty, a naszym przyrodzonym prawem jest być zaopatrzonym we wszystko, co jest nam potrzebne, chyba że chcemy wierzyć, że jest odwrotnie.
Błogosławię mój telefon, ilekroć go używam, i afirmuję często, że przyczynia się jedynie do mojego powodzenia i wyrażania miłości. Podobnie odnoszę się do skrzynki na listy, która każdego dnia wypełnia się przesyłkami zwiastującymi pieniądze oraz pełnymi przyjaznych uczuć listami od przyjaciół, pacjentów i czytelników mojej książki. Rachunki, jakie przychodzą, cieszą mnie ogromnie. Dziękuję różnym firmom za zaufanie do moich możliwości płatniczych. Błogosławię mój dzwonek u drzwi, wiem bowiem, że tylko dobro wchodzi do mojego domu. Oczekuję, że moje życie będzie dobre i radosne, i takie jest!
Te idee odnoszą się do każdego
Jeden z moich pacjentów chciał powiększyć swój interes, więc przyszedł do mnie na zajęcia na temat powodzenia życiowego. Czuł, że jest dobry w swoim zawodzie, i chciał zarabiać 100 000 dolarów rocznie. Podsunęłam mu te same idee, które przedstawiam powyżej, i wkrótce uzyskał pokaźne pieniądze. Zainwestował je w chińską porcelanę. Spędzał dużo czasu w domu, ciesząc się pięknem stale powiększającej się kolekcji.
Cieszmy się powodzeniem innych
Nie opóźniajcie swojej własnej pomyślności zazdrością lub oburzeniem z powodu większych osiągnięć innych osób. Nie krytykujcie :ch sposobu wydawania pieniędzy. To nie wasza sprawa.
Każdy człowiek działa zgodnie ze swoim stanem świadomości. Zajmujcie się swoimi własnymi myślami. Błogosławcie zasobność innych i wiedzcie, że dla wszystkich wystarczy.
Czy jesteście skąpi w dawaniu? Czy skąpicie ludziom dobrego słowa, pozdrowień, napiwków? Czy robicie drobne oszczędności, gdy nie trzeba, kupując wczorajsze warzywa lub pieczywo? Czy robicie zakupy w tanim sklepie lub zawsze zamawiacie najtańsze danie?
Jest prawo „popytu i podaży”. Najpierw występuje zapotrzebowanie. Pieniądze mają to do siebie, że przychodzą, kiedy są potrzebne. Najbiedniejsza rodzina zawsze zbierze pieniądze na urządzenie pogrzebu.
Wizualizacja oceanu obfitości
Świadomość powodzenia życiowego nie zależy od pieniędzy, ale napływ pieniędzy zależy od twojej świadomości powodzenia życiowego.
Im więcej możesz ogarnąć swoją wyobraźnią, tym więcej pojawi się w twoim życiu.
Uwielbiam następującą wizualizację: stoję nad brzegiem morza i patrzę na ogromny ocean wiedząc, że ten ocean jest obfitością dostępną dla mnie. Spójrz teraz na swoje dłonie i zobacz, jaki rodzaj pojemnika trzymasz w ręku. Łyżeczkę do herbaty, naparstek z dziurą, papierowy kubek, szklankę, dzbanek, wiadro, wannę, a może rurociąg podłączony do oceanu obfitości? Rozejrzyj się wokół i zobacz, że bez względu na to, ilu jest ludzi i jakich pojemników by użyli, wystarczy dla każdego. Nie możesz nikomu niczego odebrać i oni nie mogą zabrać tobie. W żaden sposób nie wyczerpiecie wszystkiej wody z oceanu. Twój pojemnik to twoja świadomość i zawsze może być wymieniony na większy. Rób to ćwiczenie często, by mieć poczucie bezmiernej przestrzeni nieograniczonych możliwości zaspokojenia twoich potrzeb.
Otwórzcie ramiona
Przynajmniej raz dziennie siadam z ramionami uniesionymi i rozchylonymi i mówię: „Jestem otwarta i gotowa na przyjęcie całego dobra i obfitości Wszechświata”. Daje mi to poczucie nieograniczonych możliwości:
Wszechświat może mi udzielić tylko tego, co pojawi się w mojej świadomości, a ja przecież ZAWSZE mogę stworzyć w niej coś więcej. Jest ona jak bank kosmiczny. Zwiększając swoją świadomość tworzenia własnych możliwości składam w umyśle depozyty. Medytacje, różne metody leczenia i afirmacje są depozytami mentalnymi.
Wytwórzmy w sobie nawyk czynienia ich codziennie.
Robienie coraz większych pieniędzy to nie wszystko. Chcemy się nimi cieszyć. Czy pozwalasz sobie na przyjemność korzystania z pieniędzy?
Jeśli nie, to dlaczego?
Najmniejszy drobiazg, jaki możesz sobie podarować, sprawi ci przecież przyjemność. Czy w minionym tygodniu zrobiłeś sobie jakąś frajdę, korzystając ze swoich pieniędzy? Dlaczego nie? Które z twoich starych przekonań powstrzymało cię?
Pozwól mu odejść.
Pieniądze nie muszą być czymś ważnym w życiu. Wyobraźcie to sobie w perspektywie. Pieniądze to sposób wymiany. To wszystko, czym są. Co byście robili i co byście mieli, jeśli nie potrzebowalibyście pieniędzy?
[…]
Uznawanie dobrobytu
Zacznijcie uznawać dobrobyt wszędzie i radować się nim. Wielebny Ike, znany w Nowym Jorku ewangelista, wspominał, że w czasach, gdy był biednym kaznodzieją, przechodząc koło dobrych restauracji, domów, samochodów i magazynów z odzieżą, zwykł mówić głośno: „To wszystko dla mnie, to wszystko dla mnie”. Pozwólcie, by i wam dawały przyjemność luksusowe domy, banki, eleganckie magazyny i sklepy różnego rodzaju, a nawet jachty. Zrozumcie, że to wszystko jest częścią obfitości, która jest także waszą obfitością, a rozszerzacie swoją świadomość po to, by uczestniczyć w tych dobrach, jeśli takie będzie wasze pragnienie. Gdy widzisz dobrze ubranych ludzi, pomyśl: „Czyż to nie wspaniale, że oni mają tak dużo wszystkiego? Istnieje dostatek, którego wystarczy dla nas wszystkich”.
Nie chcemy dóbr należących do innych. Chcemy mieć nasze własne dobro.
A jednak nie posiadamy niczego. Jesteśmy tylko użytkownikami posiadanych rzeczy przez pewien czas, dopóki nie przejdą one w inne ręce. Czasami jakaś własność pozostaje w rękach jednej rodziny przez kilka pokoleń, lecz ona także przejdzie w inne ręce. To naturalny rytm i nurt życia. Coś przychodzi, coś odchodzi. Jestem przekonana, że gdy coś odchodzi, czyni tym samym miejsce dla czegoś nowego i lepszego.
Zaakceptujcie komplementy
Tak wielu ludzi pragnie bogactwa, a nie potrafi przyjąć pochwały. Znam dobrze zapowiadających się aktora i aktorkę. Oboje pragną być „gwiazdami”, a jednak krzywią się, słysząc komplementy.
Pochwały to prezenty pomyślności. Nauczcie się przyjmować je z wdzięcznością. Moja matka wcześnie nauczyła mnie uśmiechać się i dziękować za otrzymany komplement lub prezent. To było wyposażenie na całe moje życie.
Jeszcze lepiej, gdy przyjmując słowa uznania odda się je ofiarodawcy, tak by również on lub ona czuli się obdarowani. Jest to sposób na utrzymanie przepływu dobroci.
Raduj się dostatkiem i tym, że możesz budzić się każdego ranka i doświadczać nowego dnia. Bądź wdzięczny za to, że żyjesz, jesteś zdrowy, masz przyjaciół, możesz tworzyć za to, że jesteś żywym przykładem radości życia. Żyj w pełni świadomie. Raduj się swoim procesem przemian.
L. Hay, Możesz uzdrowić swoje życie
Powiązane
• Zasługujesz na miłość i przyjemność!
• Historia prawdziwego sukcesu
• Co cię powstrzymuje przed realizacją marzeń?
• Co robić kiedy totalnie NIC nam się nie chce?
Rozwój i Świadomość 
@indram, myślę, że bianka nie takiej odpowiedzi oczekiwała na swoje nieco populistyczne hasło : *Powiedz to głodującym dzieciom!*
😉
Populisci nie oczekuja odpowiedzi na pytania tylko odezwy na swoje apele.
Zakladajac ze bianka rzeczywiscie chcialaby zrozumiec te kwestie, coz moglbym powiedziec?
Problem nie jest w tym, aby nakarmic dzieci, ale aby podniesc swiadomosc srodowiska (edukacja, postep cywilizacyjny nie tylko w sensie technicznym) w ktorym zyja na tyle, ze negatywne zjawiska zaczna zanikac.
Skupianie sie na „rzeczywistosci” i na „faktach” ze „dzieci w Afryce gloduja” nie pomoze nic poza doraznymi zbiorkami zywnosci czy innych darow. Nie rozwiaze to problemu.
Ale trzeba siegnac glebiej w sfere przekonan.
Co miedzy innymi kryje sie za przekonaniem, ze „trzeba nakarmic glodujace dzieci w Afryce” (znajac problem powierzchownie ze srodkow masowego przekazu)?
Innymi slowy jakie ukryte przekonanie moze (ale nie musi) miec osoba w taki sposob postrzegajaca kwestie pomocy dzieciom?
Przetrwanie. Najwazniejsze jest przetrwanie, a aby przetrwac trzeba cos jesc. (A nie jakies bzdury o rozwoju).
Polska wciaz jest krajem, w ktorym wielu obywateli nie czuje sie calkowicie bezpiecznie gdyz oni sami, albo ich rodzice lub dziadkowie zaznali grozy glodu i innych zagrozen fizycznej egzystencji. I z tej gorzkiej perspektywy pomoc oznacza nakarmic, wyslac zywnosc.
Natomiast w bardziej spokojnych i rozwinietych zachodnich krajach tego typu doswiadczenia odeszly w duzej mierze w niepamiec. Rozmaite sluzby spoleczne i organizacje charytatywne dzialaja i nikomu nie grozi smierc z glodu – cos takiego jest nie do pomyslenia. Pomoc kojarzy sie sie raczej z dawaniem szans na edukacje i korzystanie z nowoczesnych technologii, tworzeniu warunkow do zycia i do rozwoju.
Brzmi to znacznie lepiej i sensowniej niz po prostu nakarmic – choc czasem i tak trzeba.
Koreluje to z hierarchia potrzeb Maslowa.
Natomiast perspektywa przedstawiona przez L. Hay jest jeszcze nieco inna i mozna powiedziec, ze siega samego szczytu hierarchii potrzeb Maslowa.
Ma wymiar duchowej i materialnej samorealizacji, samorozwoju, itd. W gruncie rzeczy jest to przejecie 100% swiadomej odpowiedzialnosci za swoje zycie.
Z grubsza zestawilbym to tak:
mentalnosc niedostatku i braku – wartoscia jest zywnosc (przezycie), strach o przetrwanie
mentalnosc spoleczenstw zaawansowanych – zarcia starczy dla kazdego, wartoscia jest edukacja i dawanie rownych szans, co w efekcie ma prowadzic do samodzielnosci itd.
Co do mentalnosci obfitosci o duchowym (no dobrze, new age’owym) charakterze 😉 to jest to jeszcze dalsza i bardzo kompleksowa perspektywa.
W miejsce strachu, pozadania czy niepewnosci jest poczucie obfitosci, wdziecznosci, dostatku, milosci, pewnosci; wartoscia jest wieloaspektowe, swiadome zycie i rozwoj oraz pelne wykorzystanie swego potencjalu, satysfakcja z zycia, itd. |Jedna z glownych zasad dotyczy tego, ze zmiana zaczyna sie od wewnatrz, i jesli zmienisz swoj stan wewnetrzny i na tym polega w duzej mierze udzielanie pomocy – w rozwoju, w przeksztalcaniu swiadomosci, itd.
Ja dodałbym jeszcze, że my odbieramy głodujące dzieci i problemy w Afryce patrząc na to z własnej perspektywy. To znaczy, stawiamy siebie w takiej sytuacji i nie podoba nam się to, co widzimy. Ale czy ktoś ma pewność, że Ci ludzie tam żyjący tak na to patrzą? Być może oni oceniają swoją sytuację inaczej. A może to właśnie to, że pomoc pod postacią jedzenia i leków nadchodzi z Zachodu sprawia, że ci ludzie przestali sami próbować zmienić swoje położenie? Nasza pomoc na pierwszy rzut oka wydaje się dobrym czynem, ale czy w ten sposób nie odbieramy im szansy na uwierzenie w swoje możliwości i choćby próby odmiany swojego losu? Co by się stało, gdyby świat przestał wysyłać pomoc do Afryki? Być może to stało by się bodźcem do głębszej zmiany – zmiany podejścia tych ludzi do swojego otoczenia. Gdyby zabrakło pomocy, to być może mieszkańcy tego lądu, w obliczu problemu, sami odnaleźli by sposób na samopomoc?
Problemy moga brac sie z rozpadu tradycyjnych struktur spolecznych, np plemiennych. Warto pamietac, ze np rodzina w spoleczenstwach tradycyjnych jest znacznie bardziej rozszerzona. Rozciaga sie to na klan i na plemie. Rozpad takich struktur ktore tradycyjnie wypelnialy rozmaite wazne funkcje moze rowniez prowadzic do rozmaitych patologii.
To oczywiscie spojrzenie z punktu widzenia zbiorowosci. natomiast z punktu widzenia poszczegolnych jednostek jakosc subiektywnie doswiadczanego zycia zalezy od jakosci myslenia, czyli od przekonan, czyli od umyslowych kreacji ktore maja odzwierciedlenie w doswiadczanej rzeczywistosci.
Co ciekawe, mowiac o „rzeczywistosci” nie ma mowy o rzeczywistosci.
„Rzeczywistosc” jest wlasciwie zbiorem wyobrazen o doswiadczanym swiecie, jest mentalnym konstruktem z tendencja do potwierdzania sie praw w nim obowiazujacym.
Osoba przesadna, wierzaca w czary i magie bedzie znajdowac potwierdzenie swoich przekonan;
medrzec ze swoim szkielkiem i okiem rowniez,
tak samo bianka znajdzie potwierdzenie swoich przekonan i kazdy inny.
Roznica polega na tym, ze niektore przekonania i zyciowe prawdy sprawdzaja sie lepiej niz inne w sensie jakosci i przyjemnosci doswiadczanego zycia.
Chodzi o wlasciwy, a wiec skuteczny i dajacy poczucie osobistej wladzy nad soba i swoim zyciem paradygmat.
Ze np. jak chcesz, to mozesz; ze cokolwiek sie stanie, ty decydujesz jak na to reagujesz, ze sostrzegasz glebszy sens – intuicyjnie, itd.
trueneutral „Ale czy ktoś ma pewność, że Ci ludzie tam żyjący tak na to patrzą? Być może oni oceniają swoją sytuację inaczej. A może to właśnie to, że pomoc pod postacią jedzenia i leków nadchodzi z Zachodu sprawia, że ci ludzie przestali sami próbować zmienić swoje położenie?”
Bardzo fajnie to napisałeś.
Ci ludzie nie znają innej rzeczywistości, poza tym z jakiegoś powodu urodzili się właśnie tam, a nie gdzieś indziej, prawda?
My mamy swoje normy i swoją moralność, którą projektujemy na cały świat, czasem przemocą…
Chcemy wszystko Zrozumieć.
Chcemy wszystko Naprawić.
Chcemy wszystko Dopasować.
Nie mówię, że jest coś złego w pomaganiu dzieciom, ale to jest przykładanie listka babki na urwaną kończynę. Jak słusznie zauważył indram, podchodzimy do sprawy od bardzo krótkowzrocznej strony.
Poza tym litowanie się nad „biednymi głodującymi dziećmi” nie sprawia, że jest tych dzieci mniej (wprost przeciwnie, akcentujemy ten fakt i wzmacniamy go niejako – pp), a – wg mnie – na pewno nie sprawia, że jesteśmy bardziej szlachetni (jako ci litujący się)….. może tylko nasze ego czuje się bardziej szlachetne….
Jak pisze Colin P.Sisson,gdy pojął ze sam tworzy własną rzeczywistość,zaniepokoił się.Czy on również stwarza te wszyskie katastrofy jakie zdarzają się na świecie?Jego ówczesny nauczyciel odpowiedział mu”:Nie martw się o problemy ogólnoświatowe,uważaj na to,co ci śmierdzi pod nosem.”Właśnie,zadbajmy o swoje wnętrze i swoją przestrzeń,na to mamy wpływ i to najlepsze co możemy zrobić.
Mi to zawsze śmierdzi jak ktoś agituje w jakimś temacie, niech sam rzuci pracę i jedzie w busz, pomagać, a nie tylko krzyczy, żeby uciszyć – no właśnie, co? Własne sumienie? Czy naprawdę tak źle się z tym czujemy, że mamy co jeść?
Skąd to poczucie winy?
Tak nieco na marginesie:
Ostatnio czytałam w Świecie Nauki, opowieść o potyczkach Darwina z kreacjonistami, których jednym z naczelnych argumentów było to, że człowiek jest „istotą moralną” , stworzeniem bożym, którego szlachetne cnoty odróżniają od zwierząt etc.
🙂