Astrologia i chiromancja – po co to wszystko?

Tagi

astrologia, chirologia, chiromancja, czarownice, czytanie z dłoni, majewski, przeszłość, przyszłość, wróżby, wróżyć, Świadomość

Początków astrologii trzeba szukać w VI tysiącleciu p.n.e. na bezgranicznych równinach Babilonii, nad brzegami Eufratu i Tygrysu, gdzie czystość nieba i powietrza oraz rzadkość opadów wyjątkowo ułatwiały kapłanom-magom obserwację gwiazd.
Najdawniejsze dzieło astrologiczne powstało za rządów starobabilońskiego króla Sargona, a więc dwa tysiące lat p.n.e. Odległe to czasy. Dziś człowiek poszybował w Kosmos, stanął na Księżycu i z pobłażliwym uśmiechem odnosi się do astrologii.

Czy słusznie się śmiejemy?
Za młodym obszarem wiedzy współczesnej leży stara i mroczna kraina magii. Ze wszystkich magii największą żywotność i najwięcej zwolenników zachowała astrologia, która poczyniła ogromne postępy w swoim rozwoju, nie tylko pokonując najzagorzalszych przeciwników, lecz pozyskując rzesze nowych zwolenników i to wśród wybitnych ludzi nauki.

Schopenhauer powiedział kiedyś, że astrologia jest produktem manii wielkości człowieka, który wyobraża sobie, że Wszechświat istnieje tylko w jego interesie.
Astrologowie zaprotestowali przeciwko takiemu sądowi i dowiedli czegoś wręcz przeciwnego. Astrologia włącza człowieka w całokształt zdarzeń kosmicznych.

Wszystko się łączy.
Jaki makrokosmos, taki i mikrokosmos.
Dziwimy się, że aspekty gwiezdne odpowiadają symbolicznie ludzkim sprawom, ale czyż nie widzimy takich korelacji? Znaki Zodiaku zawdzięczamy starożytnym Babilończykom. Zodiakiem nazwano drogę, po której przesuwały się ruchome ciała niebieskie. Był to pas rozciągający się na 9 stopni po obu stronach ekliptyki, czyli drogi Słońca, Księżca i planet (z wyjątkiem Plutona), podzielony na 12 części — „domów” z których każda odpowiada jednemu miesiącowi.
Astrologia początkowo oznaczała to, co wyraz ten oznacza w języku greckim: naukę o gwiazdach. W zamierzchłych czasach ludzie bacznie śledzili i badali to, co pojawiało się na niebie.
W starożytnym Egipcie główną uwagę poświęcano Słońcu, gdyż wśród wszystkich ciał niebieskich jego rola była najważniejsza jako dawcy światła i ciepła. Egipcjanie dostrzegli ‚też i to na przykład, że pojawienie się Syriusza (egipskiego Sotisa) przed świtem, tuż przed wschodem Słońca oznacza początek wylewu Nilu, zapowiedź urodzaju.

Babilończycy obok Słońca czcili jednakowo pozostałe planety, zmieniające swoje położenie w stosunku do innych gwiazd. Powiązali to z wydarzeniami na Ziemi, z losem jednostek i losem społeczeństw. Zmiany na Niebie oznaczały dla nich odpowiednie zmiany na Ziemi.

Rozwój astrologii doprowadził do podziału na astrologię naturalną, która zajmowała się badaniem ruchu planet i na tej podstawie mogła określić ich przyszłe położenie, oraz na astrologię mantyczną, zajmującą się wpływem planet na życie i los człowieka.

Ta ostatnia dziedzina była tępiona przez Kościół.
Był czas, kiedy z wyroków świętej Inkwizycji płonęły stosy, na których żywcem palono „narzędzia czarcie” na ziemskim padole.
Działała surowa cenzura teologiczna.
Praktyki chiromanty mogły prowadzić, i często prowadziły, prosto na stos, co w krainach bogatych w drzewostan nie sprawiało większych trudności. Szczęściem prawdziwym było, jeśli sprawa kończyła się tylko na torturach bądź lochu.

Astrologia ma swoich męczenników. Tak na przykład we Florencji w roku 1327 spłonął na stosie wybitny astrolog tamtych czasów, mąż uczony wszechstronnie, Cocco d’Ascoli. Działalność inkwizytorska do pewnego stopnia ograniczyła przepowiednie, lecz wykorzenić wróżbiarstwa nigdy nie zdołała, jako że popyt na nie zawsze jest większy niż podaż.

Astrologia bowiem, jak to ktoś dowcipnie powiedział, „daje ludziom usprawiedliwienie przeszłości, pochwałę teraźniejszości i nadzieję na przyszłość„.

Dlaczego więc występować przeciwko astrologii?
-Znać własną przyszłość, choćby tylko najbliższą — to odwieczna i wciąż nie zaspokojona potrzeba człowieka, potęgująca się w miarę rozwoju cywilizacji, w której jednostka, w zależności od stopnia odporności psychofizycznej, popada w mniejsze lub większe frustracje i stresy.
-Znać własną przyszłość — to pragnienie płynące nie tyle z samej chęci zaspokojenia osobistych aspiracji, ile raczej z potrzeby poczucia bezpieczeństwa.
Nie jest zatem przypadkiem, że z usług wróżbitów, chiromantów, jasnowidzów i przepowiadaczy korzystają przede wszystkim ludzie zagubieni, zdezorientowani, cierpiący, okłamani i zawiedzeni, a zatem ludzie bezsilni wobec brutalności życia i otoczenia.
Każdy z nich ma prawo do iskierki nadziei na polepszenie swej doli.
Czy można mieć im to za złe?
Cóż innego czynią ci, którzy szukają ucieczki i nadziei w modłach, w składaniu ofiar wotywnych albo siedzą w poczekalniach psychiatrów i psychologów?
Powie ktoś: potrzebę tych ludzi rozumiemy, ale cóż może im dać astrologia czy chirologia? Będzie to pytanie uzasadnione i logiczne.Na to pytanie właśnie odpowiada cala ta książka.

Wstęp do książki : Majewski Stanisław – Pokaż mi swoją dłoń

Powiązane posty:

• Chiromancja – Linie na dłoni.

• Numerologia – czy to ma sens?

• Przypadki nie istnieją

• Feng Shui

• Reguła Pięciu Elementów (pięciu żywiołów)

Chiromancja – Linie na dłoni.

Tagi

andy, andy collins, chiromancja, collins, czytanie z dłoni, Język ciała gestów i zachowań, linia głowy, linia intuicji, linia małżeństwa, linia przeznaczenia, linia rozumu, linia serca, linia słońca, linia zdrowia, linia życia, linie na dłoni, mleczna droga, Świadomość

Wg. Collins Andy – Język ciała gestów i zachowań:
Wewnętrzne strony dłoni pokryte są zróżnicowaną siecią linii. Swój rysunek i wymiary (proporcjonalnie do wieku) zachowują w głównych zarysach przez całe życie człowieka. Wszelkie zmiany są nieznaczne.
W chiromancji nie spotyka się dwóch identycznych siatek liniowych – podobnie jak linii papilarnych. Nawet na dłoniach tej samej osoby obrazy linii nie pokrywają się.
Linie na dłoni powinny być dość wyraźnie zaznaczone i powinny mieć regularny przebieg, bez załamań i przerw. Znaczenie ma również kolor lub zabarwienie linii. Barwa czerwona lub różowa wskazuje na naturę zapalczywą, gwałtowną i raptusowatą. Linia biała świadczy o delikatnym zdrowiu i pasywnej postawie. Linie
żółte mogą znamionować pesymizm, niedowartościowanie i złośliwość. Linie ciemnoniebieskie występują zazwyczaj u osób o węższych horyzontach umysłowych, prostych i upartych.

Ważniejsze linie dłoni:
1) życia, 2) głowy (rozumu), 3) serca,4) przeznaczenia, 5) Słońca, 6) małżeństwa, 7) zdrowia, 8 )- mleczna droga, 9) intuicji

Linie cienkie – osoba o dużym temperamencie, niecierpliwa i lubiąca przygody.

Duża liczba linii i znaków – duża nerwowość i zbytnie uleganie emocjom.

Linie bardzo długie – predyspozycje do nauk ścisłych i przyrodniczych.

Linie szerokie – świadczą o unormowanym trybie życia, wewnętrznym spokoju, szczerości i jasności umysłu.

Linie głębokie – duża witalność, mocny charakter, zdecydowanie w działaniu i duża odporność psychiczna.

Linie słabo zaznaczone – osobowość spokojna, stroniąca od emocji i wybijania się na pierwszy plan.

Linie łamane – zapowiadają zmienne koleje losu, kłopoty i wielkie emocje, czasem dramatyczne.

Na każdej dłoni znajdują się trzy podstawowe linie, tj. życia, głowy (rozumu) i serca. Ponadto często występują linie towarzyszące o mniejszym znaczeniu.

Linia życia

Linia ta cieszy się na ogół największym zainteresowaniem osób analizujących siatkę swoich dłoni. Wynika to z dawnego przekonania, że ma ona określać długość życia. Stąd chciano, aby była jak najdłuższa.
Tymczasem linia życia znamionuje przede wszystkim siły witalne organizmu i jego potencjał energetyczny. Na przykład wyraźna, ale krótka linia może znaczyć, że dana osoba będzie prowadzić intensywne i zdrowe życie do pewnego wieku, a później jej witalność ulegnie znacznemu osłabieniu. Znane są osoby, które miały krótką linię życia lub prawie niewidoczną, a dożyły sędziwego wieku.

Duże znaczenie przy określaniu stanu zdrowia, chorób, powodzenia życiowego, kariery, doświadczeń losu ma kształt, budowa i również długość linii życia.
Linia życia oznacza podstawę kciuka. Zaczyna się w połowic odległości między kciukiem a palcem wskazującym. Oto jej charakterystyka.

Długa i bardzo wyraźna – doskonałe zdrowie oraz znamionuje także długie i dynamiczne życie.

Krótka – ogromna energia życiowa, ale również i zagrożenie poważną chorobą. Nie ma to jednak związku z długością życia.

Szeroka – duży dynamizm życiowy, który się jednak może przedwcześnie wyczerpać. Życie zbyt intensywne, bez troski o zdrowie.

Długa i delikatna – długie życie, lecz trzeba cały czas uważać na zdrowie.

Długi łuk linii życia – wielkoduszność, szczerość i serdeczność.

Łuk spłaszczony – to przeciwieństwo powyższych cech, a zwłaszcza wewnętrzny chłód.

Linia życia schodząca ze wzgórka Wenus kilkoma rozgałęzieniami – wewnętrzny niepokój i skłonność do wędrówek i podróży.

Krótka i niewyraźna – słabsza osobowość, mała witalność oraz tchórzostwo.

Podwójna linia – życie pod silnym wpływem lub dominacją innej osoby.

Rozpoczynająca się poniżej linii głowy – nieopanowanie, słaba wola, uleganie słabostkom i brak samokontroli.

Rozpoczynająca się od linii głowy – umysł analityczny, opanowanie i wyrachowanie.

Rozpoczynająca się od wzgórka Jowisza – ogromna ambicja i silne dążenie do sukcesów.

Liczne przerwy – częste zmiany w życiu.

Falista – niestałość w uczuciach i brak równowagi.

Przerywana z zachodzącymi na siebie odcinkami – może znamionować* chorobę lub jakieś bolesne wydarzenia, ale niezbyt dramatyczne.

Przerwana na początku – poważna choroba w dzieciństwie.

Rozwidlona na końcu – zmiany w życiu oraz bieda na starość.

Cienko zakończona – słaba witalność u kresu życia.

Dublowana (z linią Marsa) – spotęgowanie cech oraz długie i zdrowe życie.

Linia życia biała – powolność, flegmatyczność.

Linia życia żółta – schorzenia wątroby i nerwowość.

Linia życia czerwonawa – temperament, zapalczywość i ogromna aktywność życiowa.

Linia głowy (rozumu)

Powinna zaczynać się w tym samym miejscu co linia życia, tj. na krawędzi dłoni, pomiędzy palcem wskazującym a kciukiem. Często obie linie bywają na początku złączone. Im szybciej ten związek się kończy, tym wcześniej w człowieku rozbudza się samodzielność i tym wcześniej kształtuje się jego osobowość. Obok linii życia jest ona najważniejsza na dłoni – określa inteligencję, walory umysłowe, odwagę i umiejętność panowania nad emocjami.

Mało widoczna lub jej brak – to niezwykle rzadki przypadek. Oznacza brak ambicji życiowych, niezdolność do realizacji poważniejszych przedsięwzięć i niski poziom intelektualny.

Długa i pochylona ku dołowi – duża wyobraźnia i talenty twórcze.

Oddzielona od linii życia – śmiałość i skłonność do ryzyka.

Krótka – trudności z koncentracją i mała wyobraźnia.

Normalna – znamionuje komunikatywność, praktycyzm, dobrą pamięć i jasność myśli.

Sięgająca aż do wzgórka Księżyca – nadmierna wyobraźnia, skłonności do fantazjowania.

Wygięta do góry – duża operatywność i przedsiębiorczość.

Biegnąca blisko linii serca – wąskie horyzonty umysłowe.

Mocno zaznaczona – umiejętność ogromnej koncentracji w decydujących  momentach.

Szeroka – słaby refleks, trudności z koncentracją, brak pewności w realizacji zamierzeń.

Głęboka – duża inteligencja, często idąca w parze ze zdolnościami manualnymi.

Przebiegająca blisko linii życia – świadczy o niezależności myśli i poglądów, dobrym zdrowiu, wybuchowości i zapalczywości.

Linia wygięta – ostrzeżenie przed wypadkiem.

Linia niewyraźna – roztargnienie, częste bóle głowy, słaba pamięć i brak koncentracji.

Linia pofalowana – zmienny charakter, uleganie wpływom i skąpstwo.

Przecinająca linię życia – z jednej strony duża nieśmiałość, z drugiej zaś złośliwość i kłótliwość.

Zakończona rozwidleniem – uzdolnienia bardzo rozproszone, nie mogące zaowocować w żadnej konkretnej dziedzinie.

Zakończona potrójnym rozwidleniem – to kombinacja inteligencji, wyobraźni i przedsiębiorczości, przynosząca duże korzyści.

Linia serca

Linia ta powinna zaczynać się na skraju dłoni, pod małym palcem, i to nie za wysoko, gdyż oznaczać wówczas może ubogie życie i skłonność do zazdrości. W jej kształcie i przebiegu odzwierciedlone są takie
cechy jak trwałość i intensywność uczuć. Zapowiada porywy duszy oraz informuje o niektórych cechach psychicznych. Zaznaczona jest wyraźniej na dłoniach kobiecych, gdyż kobiety częściej w życiu kierują
się uczuciem.

Wznosząca się w kierunku palca wskazującego – powodzenie w uczuciach, ale również niestałość.

Szybko załamująca się i zanikająca – osoba w niewielkim tylko stopniu zdolna do miłości.

Zbyt cienka – świadczy o egocentryzmie i wewnętrznym chłodzie.

Poprzerywana i przypominająca łańcuszek – określa osobę, która za każdym razem zakochuje się intensywniej niż poprzednio.

Przebiegająca blisko linii rozumu – oznacza ścisłe powiązanie z domem i tradycją rodzinną.

Przebiegająca wysoko – rozum góruje nad uczuciem.

Bardzo długa – nadwrażliwość, nadpobudliwość i zazdrość.

Dłuższa od linii głowy – osoba kierująca się uczuciem.

Prosta – osoba zamknięta, nieufna.

Niewyraźna – liczne kłopoty uczuciowe.

Krótka i cienka – niezdolność do przeżywania wielkich uczuć.

Poprzerywana – niestałość uczuć.

Nachylona do linii głowy – melancholiczność ze skłonnościami do zazdrości.

Dotykająca linii głowy – emocjonalne podchodzenie do życia, ale również mała wydolność serca i wynikające z tego zaburzenia.

Pofalowana – oziębłość uczuciowa.

Linia z odgałęzieniami – szlachetność, dobroć i wierność.

Zakończona rozwidleniem – szczerość uczuć i dobrotliwość.

Przerywana z zachodzącymi na siebie członami – uszkodzenie serca.

Linia czerwona – żarliwy temperament, osoba szybko zakochująca się i szybko odkochująca.

Linia biała – egoizm, nieumiejętność dawania szczęścia innym.

Linia przeznaczenia (Saturna)

Biegnie od nadgarstka w kierunku palca środkowego (palca Saturna – i stąd jej nazwa). Linia ta określa największe zdarzenia w życiu człowieka.

Wskazuje też na odporność psychiczną i panowanie nad emocjami.

Brak linii Saturna – bezpośredniość, dojście do szczęścia i sukcesów możliwe jest tylko dzięki ciężkiej pracy.

Długa – szczęśliwe życie, dobre zdrowie i pomyślność w prowadzonych przedsięwzięciach.

Krótka – życie trudne, ale szczęśliwe.

Szeroka – życie proste i nieco monotonne.

Głęboka – zarówno szczęśliwe, jak i feralne wydarzenia należy przypisać przede wszystkim swoim działaniom.

Falista – brak życiowej stabilizacji

Nieregularna – życie chaotyczne, niespokojne, na dodatek w nie najlepszym zdrowiu.

Przerwana – liczne trudności i problemy.

Linia z odgałęzieniami – kłopoty i nieprzyjemne zdarzenia, ale małego formatu.

Podwojona (z linią równoległą) – duży potencjał energii i radość z posiadanych rzeczy.

Linia Słońca (Apolla)

Nazywana też jest linią talentów, linią powodzenia lub linią szczęścia.
Zaczyna się z dołu dłoni i biegnie w kierunku wzgórka Słońca, leżącego u podstawy palca serdecznego.
Linia Słońca informuje nas o uzdolnieniach danej osoby, jej upodobaniach, szczęściu, powodzeniu życiowym i wrażliwości. Około 25% ludzi nie ma tej linii w ogóle.

Długa – duża inteligencja, równowaga psychiczna, uzdolnienia twórcze i zamiłowania artystyczne.

Brak linii Słońca – osoba uboga psychicznie, banalna, wulgarna, pozbawiona wrażliwości na piękno i harmonię.

Słabo zaznaczona – niewielkie powodzenie w życiu oraz zagrożenie dla zdrowia.

Szeroka – pośpiech, chaotyczność i nerwowość w realizacji planów, przeciętne powodzenie, Wyraźna i prosta – osoba szczęśliwa i pełna uroku osobistego.

Krótka – powodzenie życiowe, sukcesy zawodowe i uznanie otoczenia.

Falista – zmienność losu, chaotyczność i brak gustu.

Nieregularna – raz na wozie, raz pod wozem. Przeszkody w realizacji planów dość częste, ale  rzezwyciężanie ich daje satysfakcję.

Podwójna – duże szczęście i wielkie sukcesy.

Potrójna – duże uzdolnienia i sukcesy osiągnięte dzięki własnej pracy.

Przerywana – częste zmiany postanowień.

Linia zdrowia (Merkurego)

Zaczyna się pod małym palcem i biegnie ukośnie w kierunku przegubu dłoni. Na jej podstawie możemy uzyskać informacje dotyczące stanu fizycznego osoby i jej cech intelektualnych.

Brak linii zdrowia – słaba budowa ciała i niezbyt dobre zdrowie.

Długa – znakomite zdrowie, jasny i przenikliwy umysł oraz dobra pamięć.

Głęboka i dobrze zaznaczona – dobry stan zdrowia, nie powinno być
z nim kłopotów na starość.

Falista – nerwowość i związane z tym problemy.

Krótka – dobre zdrowie, intuicja i niezła pamięć.

Szeroka – natura flegmatyczna, brak polotu i finezji.

Wiele linii – słabe zdrowie i nie najlepsza pamięć.

Podwojona – równowaga wewnętrzna, umiejętność dochodzenia do
założonych celów.

Przerywana – brak stabilizacji, pewnego bytu oraz kłopoty zdrowotne.

Linia intuicji (przeczucia)

Łączy wzgórek Merkurego ze wzgórkiem Księżyca. Nie występuje powszechnie. Oznacza silną wyobraźnie, żywy umysł, wrażliwość, zdecydowanie w działaniu i upór w dążeniu do celu. Linia ta częściej występuje na dłoniach kobiecych, gdyż kobiety posiadają na ogół większą intuicję i wyczucie sytuacji.

Brak linii intuicji – mała zdolność przeczuwania, brak talentów dyplomatycznych i częste strzelanie gaf.

Długa – twórcza wyobraźnia, intuicja i wytrwałość.

Krótka – dobre prognozy, duże możliwości danej osoby.

Szeroka – przerost wyobraźni i brak odwagi w działaniu.

Wąska, mało widoczna – subtelność, takt i duże zdolności mediacyjne.

Mleczna droga

Jest to linia o mniejszym znaczeniu niż dotychczas przedstawione, ale znakomicie uzupełnia ogólną charakterystykę osobowości człowieka.
Zaczyna się na dole dłoni i biegnie równolegle do przegubu, a dokładnie do linii rascety. Linia ta znamionuje wyobraźnię twórczą i erotyczną. Występuje na dłoniach artystów i twórców. Wiele osób jej nie ma.

Linia szeroka – ogromna zmysłowość, ale też i przerost wyobraźni.

Delikatna – niepewność, ciągłe poszukiwania, zmienne usposobienie, ale jednocześnie duża wrażliwość i subtelność.

W kształcie gałązki – znerwicowanie.

W kształcie łańcucha – wewnętrzne niepokoje i brak pewności działania.

Wygięta – największym Twoim wrogiem jesteś Ty sam.

Linia małżeństwa

Są to kreski lub krótkie linie poziome usytuowane na krawędzi zewnętrznej dłoni, między podstawą małego palca a początkiem linii serca. Nazywana też jest linią związków. Przyjęła się interpretacja, że liczba kresek w tym miejscu odpowiada liczbie związków czy małżeństw w życiu danej osoby. W rzeczywistości określa stabilność: małżeńską człowieka. Większa liczba linii świadczy o niestałości w tym względzie. Z kolei pojedyncza linia wskazuje na charakter stały, ale pożycie trudne i monotonne.

Długa linia – duża uczuciowość i przywiązanie.

Krótka – związek nietrwały.

Szeroka – skłonność do sprzeczek, kłótni i niesnasek.

Kręta – zdrada.

Podnosząca się – szczęśliwe pożycie małżeńskie.

Wygięta ku dołowi – nieudane małżeństwo.

Podwójna – niedoszłe do skutku lub nieudane małżeństwo.

Linia przerwana – tragiczne małżeństwo.

Oprócz wymienionych linii, na dłoni człowieka można jeszcze wyszczególnić wiele innych linii i znaków, lecz mają one drugorzędne znaczenie.

Wg. Collins Andy – Język ciała gestów i zachowań:

Zobacz także
• Reakcje i mowa ciała = lustro emocji.

• Twoja Twarz, ciało, oddech – mówią o Tobie.

• Numerologia – czy to ma sens?

• Czy oddychasz prawidłowo?

• Memy i wirusy umysłu

• Kończyny fantomowe – zagadka ludzkiego mózgu.