Jak polepszyć wzrok – ćwiczenia

Tagi

akomodacja, metoda, mruganie, oczy, palming, poprawa wzroku, wizualizacja, wzrok, zdrowie, ćwiczenia na wzrok

Poniżej prezentuje tekst obiecany i napisany przez naszego kolegę, Indrama 🙂
Zapraszam do czytania i komentowania.

——————————————————–

Polepszyć wzrok – ćwiczenia dla Twoich oczu
– by Indram

Krotkie wprowadzenie i przewodnik po ćwiczeniach.

Pewne rzeczy traktujemy za oczywiste – na przykład własne zdrowie – i dopiero wtedy sobie o nim przypominamy, gdy zaczynamy je tracić. Tymczasem aby temu zapobiec, często wystarczyłaby tylko odrobina profilaktyki.

Ze wzrokiem – jak i ze stanem naszego zdrowia – jest bardzo podobnie. Widzenie, czytanie i oglądanie traktujemy jak coś oczywistego – ale tylko do czasu, gdy nagle jesteśmy zmuszeni ubrać grubsze szkła.
Na co dzień nie myślimy o szkodliwości niektórych złych nawyków związanych z używaniem wzroku  – nie wspominając o braku wyrobionych pozytywnych nawyków i zdrowotnej profilaktyce.
Jednak ćwiczenia oczu to nie tylko profilaktyka.
Wykonując pewne ćwiczenia jesteśmy w stanie znacząco poprawić swój wzrok.

Oczy, tak jak każdy inny narząd biologiczny, mają zdolność do regeneracji i wzmacniania się  dzięki określonym ćwiczeniom.  Wzrok można ćwiczyć i ulepszyć, podobnie jak uprawianie sportu rozwija mięśnie i poprawia kondycję, a uczenie się – pamięć.

Zatem jak to zwykle wygląda z naszymi oczyma?

Wyobraź sobie, że jesteś żabą i pływasz sobie w garnku. Woda z wolna staje się coraz cieplejsza – ale zmiany są tak powolne, że aż niedostrzegalne. Robi się coraz bardziej gorąco, ale ty robisz to, co zawsze. Mija trochę czasu…i w pewnym momencie okazuje się że zostałeś… ugotowany.

Teraz pomyśl, że masz samochód którym codziennie jeździsz ale nigdy nie dbasz o jego konserwację; nie uzupełniasz poziomu oleju, nie wymieniasz płynu hamulcowego, itd. W pewnym momencie coś zaczyna szwankować. Najpierw drobnego, ale ty to wciąż ignorujesz. Usterek zaczyna przybywać, zaczynają się nawarstwiać.  Zlekceważenie tych objawów może prowadzić do kosztownych wydatków a nawet do wypadku.
W przypadku wzroku zdarza się, że nie jesteśmy świadomi procesu jego powolnego pogarszania się.
Tak też było w moim przypadku – nie byłem świadomy faktu, że jedno oko mam coraz słabsze.

Codziennie jesteśmy wystawieni na szkodliwe wpływy otoczenia jak i na powoli kumulujący się efekt własnych niekorzystnych nawyków – o procesie starzenia nie wspominając.
Jednym z dobrych nawyków jakie możemy sobie wyrobić, jest dbanie o wzrok przy pomocy specjalnie w tym celu zaprojektowanych ćwiczeń.  A jeśli sądzisz, że wykonywanie tych ćwiczeń będzie dla Ciebie kłopotliwe czy męczące, możesz spróbować myśleć o nich tak jak o codziennej higienie.

Nawet jeśli masz poważną wadę wzroku, to bardzo często możliwa jest jego znaczna poprawa, dzięki treningowi oczu.
W jednym badaniu przeprowadzonym na 96 pacjentach posiadających określony rodzaj akomodatywnej dysfunkcji wzroku, u tych ktorzy ukończyli program terapii widzenia –  stwierdzono, że w 53% przypadkach symptomy zostały całkowicie wyeliminowane, w 43% nastąpiła poprawa i tylko u 4% symptomy pozostały te same. (http://www.scribd.com/doc/18237654/Rebuild-Your-Vision strona 3).

Z drugiej strony trening wzroku może przynieść mniej spektakularne efekty u osób z wadami wrodzonymi, jednak nawet wówczas warto zasugerować przeprowadzenie badań u okulisty, który może dobrać nam ćwiczenia, które będziemy wykonywać przez pewien okres czasu (zwykle ponad miesiąc).  Po tym okresie należy ponownie udać się do kontroli okulistycznej.

Noszenie okularów jest niekiedy konieczne, zwłaszcza gdy wykonujemy pracę wymagającą precyzji widzenia, jednak warto zdać sobie sprawę, że okulary są mniej więcej tym samym czym jest wózek inwalidzki dla nóg – wprawdzie możesz się poruszać, ale twój chód nie ulega poprawie.
Podobnie, okulary umożliwiają widzenie, ale same w sobie rzadko leczą wzrok.

Pamiętajmy, że wszelkie ćwiczenia należy wykonywać zgodnie z zaleceniami. Jeśli nosimy okulary lub szkła kontaktowe, to do ćwiczeń należy je zdjąć. Bardzo dobrym pomysłem – ale bardziej kosztownym – jest zapisanie się na specjalny kurs prowadzony przez fachowców, który może nas dodatkowo zmotywować.
Poza kursami dostępne są książki i informacje w internecie.

A oto kilka prostych ćwiczeń,które możesz zacząć wykonywać oczywiście po konsultacji z lekarzem:

Palming
Pocieraj mocno dłonie przez kilka sekund tak, aby je rozgrzać.
Następnie zrób z dłoni miseczki ale palce (poza kciukiem) trzymaj prosto. Nałóż palce jednej dłoni na drugą.
Tak złożone dłonie przyłóż do oczu (bez ich dotykania czy uciskania) i obserwuj ciemność.
Palce spoczywają na czole. Łokcie możesz oprzeć na stole, głowa jest pochylona.
Rozluźnij sie i zrelaksuj, oddychaj spokojnie. Nie zatykaj nosa.
Ćwiczenie to jest zwykle nazywane palmingiem. Wykonuj je przez przynajmniej 3 minuty a zobaczysz dużą różnicę w jakości widzenia. Kolory będą bardziej wyraziste. Po zakończeniu kilka razy pomrugaj oczami.

Wizualizacja ruchomych obiektów
Zamykaj i otwieraj powieki co kilka sekund. Kolistymi ruchami delikatnie masuj powieki. Pamiętaj aby mieć czyste rece. Nie uciskaj oczu. Wyobraź sobie, że przed tobą znajduje się ogromny zegar (oczywiście nieelektroniczny, z tradycyjną tarczą). Wpatruj się przez kilka sekund na godzinę 12 a potem zgodnie z ruchem wskazówek zegara na 1, 2 i tak dalej, a następnnie z powrotem. Głowa ma być nieruchomo.
Możesz także wizualizować sobie z zamkniętymi oczyma inne ruchome sceny, jak np liście pędzące na wietrze, przejeżdżające samochody czy ludzi na joggingu.

Akomodacja
Siedząc np. przy komputerze, co jakiś czas skupiaj uwagę na jakimś odległym punkcie np.
za oknem. Chodzi o poprawę nastawności wzroku przez częste zmienianie perspektywy. Pomaga to znacznie   odciążyć te mięśnie oka, które w trakcie dnia ustawiają ostrość wzroku na określonych odcinkach (np. na krótkie dystanse). Czesta zmiana ogniskowej bardzo pomaga w utrzymaniu zrelaksowanego, rozluźnionego oka.

Rysowanie i obrysowywanie
Rysuj oczami kwadraty i inne figury geometryczne. To ćwiczenie możesz także robić w wersji z zamkniętymi oczami. Możesz także na bieżąco ćwiczyć oczy , „obrysowujac” wzrokiem kształty przedmiotow obecnych dokoła ciebie. Warto wyrobić sobie nawyk „patrzenia” na przedmioty ogarniając je w całości, zamiast tylko skupiać się na środkowym obszarze.

Intensywniejsze ćwiczenia kończ  zawsze palmingiem.

Istnieje wiele innych ćwiczeń których wykonywanie jest bardzo proste. Możesz je odszukać w internecie, znaleźć w rozmaitych książkach.
Na początku skup się na wypracowaniu dobrych nawyków – zwykle uważa się, że jeśli jesteś w stanie daną czynność regularnie wykonywać przez 21 dni, to można mówić o wykształceniu się nawyku.
No i oczywiście pamiętaj o poprawności wykonania danego ćwiczenia. Powodzenia!

Napisane przez : Indram,

korekta i drobne uzupełnienia – Zenforest

Zobacz także

• KAŻDĄ wadę wzroku da się wyleczyć! Metoda H. Bates’a

• Ulecz swoje ciało !

• Przyczynowość w medycynie. Całkowita zmiana paradygmatu?

• Zdrowa psychika = zdrowe ciało?

• Filozofia zdrowia

• Biografia staje się biologią. Jak być zdrowym? Krótki poradnik.

• Choroba ma swój początek w umyśle?

Rio Abierto – życie jak rzeka

Tagi

dynamika, energia, metoda, rio abierto, ruch, rzeka, taniec, wyzwolenie, zdrowie, Świadomość

Filozofia Otwartej Rzeki
–  uzdrowienie przez dynamiczny ruch, taniec i gimnastykę.

Nasza postawa ciała świadczy o naszym samopoczuciu.
Kiedy kulimy ramiona, zaczynamy czuć się przygnębieni, przytłoczeni, kiedy je otwieramy, unosimy głowę – czujemy się silni i obecni.
Rio Abierto wychodzi z założenia, że ciało odzwierciedla nasz stan wewnętrzny.
Jeśli jest na przykład spięte, usztywnione, nasze ruchy stają się siłą rzeczy ograniczone – trudno nam w pełni korzystać z naszych możliwości, sięgać po nowe rozwiązania.
Chodzi o to, by uczynić własne ciało plastycznym narzędziem ekspresji,  odkryć nowe sposoby poruszania się w ciele i w życiu – zyskać nową percepcję świata i naszego w nim miejsca.
Chodzi o to, by życie wewnętrzne – ze wszystkimi jego przejawami – mogło zostać uświadomione, odczuwane i wyrażone również poprzez ciało. Ekspresja poprzez ruch przynosi nieocenione korzyści: umysł relaksuje się, puszczają napięcia.

Ciało odczuwa przyjemne wibracje, następuje wyraźny wzrost energii i siły życiowej. Poddając się dynamicznemu, radosnemu ruchowi stajemy się bardziej spontaniczni, pozwalamy współistnieć harmonijnie wszystkiemu, co w nas żyje, dać temu przestrzeń. Wchodzimy w bliski kontakt z samym sobą, uczymy się lepiej rozumieć nasze emocje i potrzeby, uzyskujemy wgląd w nasze życie.
Sięgamy do naszego nie wykorzystanego potencjału, odkrywamy, że posiadamy nieskończone przymioty i możliwości. Wzrastamy, podnosimy jakość życia.
Rozpoznając w sobie różne aspekty osobowości i uzewnętrzniając je w świadomy i konstruktywny sposób, zyskujemy większą elastyczność, nie tylko fizyczną. Poruszając się harmonijnie z całym naszym jestestwem – ciałem, emocjami, umysłem i duchem – czujemy się bardziej wolni.

Nasze ciało może stać się chłonnym, plastycznym instrumentem, służącym swobodnemu wyrażaniu życia – takiemu, które zaangażuje zarówno aspekt fizyczny, uczuciowy, jak i mentalny.

Wyjście poza ograniczenia

Zdrowa, spełniona osoba wyraża te podstawowe wartości w spontaniczny i kreatywny sposób. Często jednak proces formowania się osobowości (którą konstruujemy głównie w oparciu o modele społeczne, rozmaite uwarunkowania, również traumy) prowadzi do zredukowania, skurczenia naszej energii, naszego ciała emocjonalnego, zdolności cieszenia się życiem.
W rezultacie zaczynamy zamykać się w ograniczeniach, identyfikować się z wybraną postawą, bazującą zwykle na jednej charakterystycznej jakości.
I tak ktoś przyjmuje rolę
– „dobrego”,
– ktoś inny „wykształconego”,
– jeszcze inny jest „ofiarą”
– albo „siłaczem podtrzymującym świat”.
Rzecz w tym, że ten sprawdzony sposób konfrontowania się z życiem i przejawiania się w nim – wyuczony przez dziecko po to, by zostać zaakceptowanym i przetrwać w nie zawsze przyjaznym środowisku – staje się później rodzajem psychicznego więzienia.
Te fałszywe osobowości, style życia czy pancerze charakterologiczne – jakkolwiek je nazwiemy – znajdują swój wyraz na planie fizycznym, w postawie ciała, która wymusza przykurcze, usztywnienia i napięcia, ograniczenia, w sposobie oddychania, czasem też wynikające z tego dolegliwości fizyczne.
Ponieważ ciało jest fizycznym obrazem naszego życia wewnętrznego, każdy z nas ma inną postawę, odpowiadającą własnej osobowości. Specjalna technika Rio Abierto pozwala „czytać” ciało – odkryć, jaką postawę reprezentujemy – to bezpieczny sposób, by wejść w głąb nas samych i dokonać stosowanych korekt.  Modyfikowanie ciała, czynienie go bardziej plastycznym sprawia, że również psyche staje się bardziej elastyczna. To jest ta główna zasada, którą kieruje się Rio Abierto.

Męskość i kobiecość

„Męskość jest jak plemnik – penetrująca, aktywna, zapładniająca, szybka, stymulująca. Kobiecość przypomina jajo – jest receptywna, penetrowana, zapładniana, powolna, magnetyczna, pasywna – podlegająca stymulacji”. Męskość ma tendencję do dzielenia materii, kobiecość do łączenia, zarządzania nią (mater to po łacinie matka).
A transformacja materii to transformacja życia. […] Oczywiście, tak jak mężczyzna wyposażony jest w pierwiastek żeński, tak kobieta może się odwołać do swojej męskiej części. Pod warunkiem, że nie boi się męskości. Męskość kojarzy się z tym, co zewnętrzne – z inicjatywą, działaniem.
No i z lękiem przed kastracją, ucięciem (np. przed storpedowaniem inicjatywy). „Wyobraźcie sobie, jak to jest mieć narządy płciowe na zewnątrz” Również my, kiedy działamy w sposób męski, odczuwamy ten lęk.

Lęk kobiecy dotyczy penetracji, przekraczania granic, zwłaszcza jeśli nosimy w sobie rany.
„Tak, jak mięśnie otaczające pochwę zamykają się po tym, gdy nasza kobiecość została zraniona, tak samo zamyka się serce. Stajemy się nieprzenikalne – na poziomie emocjonalnym, fizycznym, mentalnym, energetycznym”.
Tymczasem nasza kreatywność potrzebuje zapłodnienia (również przez własną męskość), bycia penetrowaną, stymulowaną przez różne pomysły, idee.

Jeśli to dostajemy i przyjmujemy, możemy być kreatywne, twórcze.
„Kiedy wybieram inaczej, nie chcę otrzymywać nasienia, coś umiera”.
„Nie jestem stymulowana, drzwi – by brać i dawać są zamknięte”.
Dlatego tak ważna jest elastyczność, umiejętność otwierania się i zamykania – po trochu, intuicyjnie. Zwłaszcza jeśli towarzyszy temu obecność, obserwacja:
„Jeśli dostaję i biorę, czyli dopuszczam do symbolicznego zapłodnienia, mogę tworzyć. Warto jest powiedzieć sobie: tak, przyjmuję, nic złego nie przyjdzie. Zaufanie to młodsza siostra wiary”.

Pięknie pokazują ten proces baśnie, w których na początku dobra matka umiera (utrata pierwotnej, nieskażonej, „dobrej” kobiecości) i bohaterka dostaje się w szpony macochy („zła”, wypaczona kobiecość). Aż wreszcie przychodzi ratunek ze strony księcia (penetracja, stymulacja, zapłodnienie)…

Więcej o Rio Abierto znajdziecie na stronie http://www.otwartarzeka.pl/

autor: JoMa, rzecznik Rzeki

————————————————-

Życie jak rzeka – zebrane cytaty.

* Doświadczalnie stwierdziłem, że jestem jak woda rzeki, odbijająca zmienne kolory brzegów między którymi płynie, burze, obłoki, błękit nieba, sama bezbarwna.
Czesław Miłosz

* Woda, której dotykasz w rzece, jest ostatkiem tej, która przeszła,

i początkiem tej, która przyjdzie; tak samo teraźniejszość.–

Leonardo Da Vinci
–

*Jeśli wielka podziemna rzeka znajdzie ujścia i odgałęzienia w naszej psychice, to nasze twórcze życie zacznie pulsować, falować, wznosić się i opadać cyklicznie jak nieujarzmiona rzeka. Dzięki tym cyklom coś się rodzi, rośnie, obumiera i zanika w swoim czasie, po czym odradza się na nowo.
Bez wątpienia twórcza postawa jest rezultatem wewnętrznego ruchu, wrzenia, pulsowania i wibracji; nie stoi w miejscu, czekając, aż znajdziemy do niej okrężną drogę.
Clarissa Pinkola Estés, „Biegnąca z wilkami”, tłum. Agnieszka Cioch, Zysk i S-ka 2001
–

* Rzeki nie płyną dla ciebie; robią to niezależnie od tego, czy jesteś, czy cię nie ma. Nie płyną, żeby zaspokoić twoje pragnienie, nie płyną, aby nawodnić twoje pola; po prostu płyną. A ty możesz zaspokoić pragnienie lub nie – to zależy od ciebie.
… pytasz „Jak odnaleźć swoje wnętrze?”.
Centrum możesz odkryć, gdy jesteś ciepły, gdy płyniesz, roztapiasz się w miłości, radujesz się, tańczysz, jesteś szczęśliwy. Wszystko zależy od ciebie. (…) Nie angażuj się w jedną sprawę; pływaj. Powiększ strumień płynącej energii. Pozwól jej płynąć, pozwól jej spotkać się z innymi energiami dookoła ciebie. Wkrótce zauważysz, że problemem wcale nie było to, jak się zintegrować, lecz to, że zapomniałeś, jak się pływa. W strumieniu energii nagle czujesz się zintegrowany.
Osho – „Dojrzałość, odpowiedzialność bycia sobą”, tłum. Bogusława Jurkevich, Magdalena Stefańczuk , wydawnictwo Jacek Santorski & CO 2006
–

Zobacz też
• Panta rei – energia dokoła nas
• Energia musi płynąć…!
• Przestrzen ciała, przestrzeń kosmosu
• Przestrzeń w Tobie
• Bez granic
• Zintegruj w sobie męskość i kobiecość

Metoda Ho’oponopono

Tagi

hawaje, ho’oponopono, huna, komunikacja, metoda, problemy, Rozwój, uzdrowienie, wybaczenie, Świadomość

Poniższy artykuł został przygotowany przez jedną z czytelniczek bloga = Agni.

W jezyku hawajskim wyraz ho’oponopono oznacza “naprawiam”, “sprawiam, ze (cos) znowu prawidlowo funkcjonuje”.
Jest to starodawna hawajska metoda “uszlachetnienia” stosunkow miedzyludzkich zarowno społecznych jaki i prywatnych. Metoda ta ma przyczyniać sie także do rozwoju osobistego jak i poszerzenia naszej swiadomosci.

Wedlug teorii ho’oponopono istnieja dwa stany umyslu:

• stan „oswiecenia”, gdy jestesmy wyzwoleni od działania programów istniejących w naszym umyśle
• stan uzaleznienia , w kórym działamy pod wpływem tych programów.
  (W tym wlasnie stanie znajduje sie wiekszosc z nas. Dlatego tez cokolwiek nam sie w zyciu przydarza, automatycznie oceniamy to pod katem: dobre/ złe – w zaleznosci od tego czy zaspokaja nasze podstawowe potrzeby (dowartosciowanie, bezpieczenstwo, wolnosc, zadowolenie) czy też nam w jakiś sposób zagraża.)

Wg. ho’oponopono – percepcja zewnetrznej rzeczywistosci i wszystko czego w zyciu doswiadczamy jest niczym innym tylko odzwierciedleniem procesów zachodzących w naszym wnętrzu.

Zanim nie uwolnimy się spod wpływu programów, bedziemy przyciagac nieprzyjemne doswiadczenia i sytuacje zyciowe. Zycie jest dla nas szkolą (inni mowia – teatrem) i czesto doswiadczamy wielu przykrych sytuacji zanim nie dostrzeżemy źródła problemu.
Ho’oponopono jest metodą która pomaga nam skrocic ten czas nauki (repetowania w „klasie” życia). Bo przecież nauka poprzez cierpienie nie jest jedyną drogą poszerzania świadomosci. Naturalnym stanem kazdego czlowieka powinna byc radosc i harmonia.

Ho’oponopono wychodzi z założenia, ze bierzemy 100% odpowiedzialnosc za wszystko cokolwiek nam sie w zyciu przydarza.

W zyciu nic nie moze nas spotkac, na co, w taki czy inny sposob, nie wyrazilismy naszej zgody – swiadomie lub nieswiadomie. Jest to, wg Ho’oponopono, ogolne prawo Wszechswiata.

W momencie gdy słyszymy takie twierdzenie, pojawiają się zwykle dwie reakcje:

1. Uwazamy że jest szalenstwem branie indywidualnej odpowiedzialnosci za: kryzys ekonomiczny, zmiany klimatyczne, napady terrorystyczne, wojny, zdrade partnera/ki, klotnie z sasiadem, problemy w rodzinie itd. Twierdzimy, że zawsze to ktos inny jest winny i potrafimy natychmiast przywołac masę argumentow na poparcie tej tezy.

1. Mamy poczucie winy, ze to my jestesmy przyczyna tej czy innej sytuacji.

Oczywiscie w Ho’oponopono nie ma mowy o zrzucaniu winy na kogoś konkretnego i w zadnym wypadku osądzanie czy krytykowanie (zarowno innych jak i siebie) nie jest wlasciwym rozwiazaniem .

Tutaj własnie przychodzi z pomoca metoda ho’oponopono.

Kiedy przydarza nam sie cos nieprzyjemnego, uswiadamiamy sobie, ze nie jest winien ani ktos inny ani my, ani też nasz enigmatyczny „los”. Zamiast tego dostrzegamy, że jest w tym wydarzeniu pewien cel = doświadczenie ma nas czegos nauczyc.
Na dany moment, nie jest aż tak wazne co to ma byc za lekcja.
Zaczynamy przeprowadzac nastepujacą procedure:

1. Prosimy o wybaczenie za to wszystko co my wnieslismy do tej sytuacji i to w jaki sposób sprawilismy, ze dana sytuacja stała się dla nas niepomyslna
2. Wyrazamy milosc do danej osoby, sytuacji
3. Wyrazamy milosc do siebie samego
4. Dziekujemy Wszechswiatowi (Bogu), ze nadarzyla nam sie okazja do usuniecia przeszkody w poszerzeniu naszej swiadomosci. Dziekujemy rowniez osobie (sytuacji), ktora odegrala określoną rolę, aby pomoc nam w tym “przebudzeniu”.

Wyjasnienia:

• Prosba o przebaczenie nie ma brzmieć: “przepraszam, ze ci nastapilam na noge”. Nie chodzi tutaj o skruchę i bicie się w pierś, ale o uswiadomienie sobie na spokojnie, ze w danej sytuacji przyczyna lezała w nas samych. Bardzo ważne jest rozróżnienie że mimo iż to my nieświadomie przyciągnęliśmy tę sytuację, nie jest to nasza intencjonalna wina. Zadziałać mogły nasze programy, lub byc moze – jesli ktos wierzy w reinkarnacje – jest to nasza “lekcja do odrobienia”.

W jezyku greckim prosba o przebaczenie ma zwiazek ze slowem metania (μετάνοια), co etymologicznie oznacza meta- , znaczy przeksztalcenie + nous, znaczy umysl, czyli uswiadomienie sobie.

Podczas pracy z metodą ho’oponopono – uswiadamiamy sobie, ze nie ma sensu wskazywanie winnego. Zamiast tego należy dostrzec w danej sytuacji okazję do poszerzenia świadomości i przyśpieszenia rozwoju duchowego.

• Kiedy wyrazamy milosc do danej osoby, sytuacji, wszechswiata, uświadamiamy sobie ze Milosc jest zawsze obecna w nas, w rozumieniu Jednosci wszystkich istot. Wszyscy i wszystko jest forma energii i wszyscy przynależymy do tego samego Zrodla.

W momencie kiedy wyrazasz milosc, możesz wyobrazić sobie dana osobe (sytuacje) w otoczeniu swiatlosci, od ktorej wszyscy pochodzimy.

• Milosc do siebie samego mozna wyrazic w podobny sposob = poczuć przynaleznosc do Swiatla i Jednosci.

• Wdziecznosc – eucharistia, od greckiego slowa ευχαριστώ, co w etymologicznym znaczeniu oznacza poczucie radosci. Gdy czuje radosc i szczescie – to znaczy znajduje sie w moim stanie naturalnym. Dzieje się tak gdy usuwam przyczyne, ktora spowodowala, ze odczuwalam lek, poczucie winy, nienawisc, zazdrosc, krytykowalam i osadzalam innych itd.

Czuje radosc, ze wyzwolilam energie, ktora dotad “wiezilam” w negatywnej formie i pozwalam wrocic tej energii do Zrodla. Czuje wdziecznosc że poprzez ten proces moja swiadomosc zostala poszerzona.

Metoda ho’oponopono, to pradawna metoda hawajskich szamanow.
Dzisiaj jej skutecznosc jest wyjasniana naukowo w oparciu o szereg teorii:

• Zbiorowa swiadomosc (Karl Jung)
• Morfogenetyczne pole (The Morphogenetic Universe, Rupert Sheldrake)
• Fizyka kwantowa
• Ciala energetyczne czlowieka (cialo przyczynowe)

Rowniez w wielu religiach swiata mozemy znalezc elementy nawiązujące do metody ho’oponopono.

Zadajemy sobie pytanie = w jaki sposob moge zmienic swiat, rzeczywistosc, skoro jest tak wiele problemów?. Oto możemy wyobrazic sobie, ze kazdy z nas wrzuca do jeziora kamyczki, ktore sa odzwierciedleniem naszych przekonan, uczuc, mysli, czynow.
Na powierzchni jeziora tworzy sie niezwykle skomplikowana siatka fal, ktora jest wypadkową dzialan wszystkich “kamyczkow”.

Z pomocą metody ho’oponopono przestajemy wrzucac “kamyczki” i oczyszczamy jezioro z naszego negatywnego wpływu. Przestajemy też poddawać inne istoty wpływowi naszych szkodliwych dzialan. Zwiekszamy przejrzystosc i klarownosc „jeziora”.

Metoda ho’oponopono przydaje się zarowno w przypadku problemow w relacjach miedzyludzkich, w rodzinie, pracy, szkole, swiecie, jak i w przypadku innych kłopotów osobistych (nalogi, nadwaga, problemy finansowe, itd.).

Metody tej nauczylam sie na warsztatach rozwoju osobistego. Jej dzialanie jest szczegolnie skuteczne w przypadku pracy z problemami z przeszlosci, ale mozna ja rowniez stosowac profilaktycznie.

Kiedys zapytalam instruktora (Robert Najemy , www.Holisticharmony.com) w jaki sposob moge uzywac jej profilaktycznie, np. wobec moich uczniow, w szkole.
Odpowiedz byla nastepujaca: “Przed kazdymi warsztatami wez liste uczestnikow i przed kazdym nazwiskiem powiedz:

• przepraszam jesli mam w sobie cos, co moze spowodowac twoja negatywna reakcje
• kocham cie
• kocham siebie
• dziekuje z oczyszczenie tej sytuacji

Podobnie mozemy zachowywac sie gdy ogladamy wiadomosci w telewizji, czy dowiadujemy sie o czyms nieprzyjemnym lub smutnym .

Swego czasu na tym blogu wiele mowilo sie o ksiazce i filmie “The Secret”, oraz problemach zwiazanych z tym ze nie zawsze udaje sie nam zrealizowac jakies konkretne marzenie .
Gdy zauwazymy, ze Prawo Przyciagania opoznia sie z dzialaniem, to znak, ze warto dodatkowo zastosowac ho’oponopono, bo mozliwe ze cos w nas blokuje rezultaty. Trzeba najpierw uzdrowic daną sytuację z z miloscia i wdziecznoscia – aby osiagnac pożadany cel.

Metoda jest z pewnością godna polecenia dla wszystkich osób które czują, że ze swoimi problemami znalazly się w ślepym zaułku. Na pozytywne rezultaty nie trzeba bedzie dlugo czekac. Wszyscy podążamy przecież drogą rozwoju swiadomosci a metoda ho’oponopono może okazać się na tej drodze niezwykle pomocna.

Zycze powodzenia i bardzo chcętnie poczytam doswiadczenia czytelnikow bloga – stosujących tą metodę

Agni

Przypisek od Zenforest: Zapraszam także innych czytelników do dzielenia się swoimi doświadczeniami na ścieżce rozwoju duchowego, znanymi sobie metodami pracy duchowej, lub…po prostu inspirującymi historiami 🙂

Zobacz też

• Co posiejesz – to zbierzesz. Sztuka kahuńskiej wizualizacji.

• Uciszenie silnych emocji – wg Huny

• Szaman i ból

• Szaman miejski

• Szamanizm a sny

• Czy istnieją jakieś ograniczenia –
czy tylko wtedy gdy w nie wierzymy?

• Przyjemność i szczęście bez granic…?

• Potęga modlitwy wg Huny

Biofeedback (biologiczne sprzężenie zwrotne)

Tagi

biofeedback, biologiczne sprzężenie zwrotne, emg, gsr, metoda, zdrowie, Świadomość

Historia
Już w latach 60. XX wieku N. Miller udowodnił, że funkcje układu autonomicznego można modyfikować za sprawą tzw. warunkowania instrumentalnego. Rewolucja informatyczna lat 90-tych pozwoliła na dokładniejsze pomiary wskaźników fizjologicznych. Tym samym rozszerzono możliwości stosowania Biofeedback’u, dodając elementy wizualne jako informację zwrotną (zamiast pierwotnie stosowanego dźwięku). Biofeedback został wynaleziony w Stanach Zjednoczonych . Metodę stworzyli naukowcy Ośrodka Treningowego dla Astronautów (NASA). Obecnie staje się coraz bardziej popularnym narzędziem o szerokim zastosowaniu.

Wiele chorób zakłóca czynności ruchowe wyłączając normalny mechanizm regulujący te czynności (na różnych jego poziomach), lub zaburzając jego działanie . W zamkniętym obwodzie sterowania ruchami zasadniczą rolę odgrywa nieustanny dopływ informacji o aktualnej sytuacji na obwodzie , dzięki której możliwe jest dokonywanie niezbędnych korekt dotyczących przebiegu i szybkości ruchu, pozycji. Patologia w przepływie informacji wywołana chorobą doprowadza do przekazywania nieprawidłowych informacji, konsekwencją tego jest nieprawidłowe sterowanie ruchami.

Działanie biofeedback’u to ciągły odbiór różnych informacji poprzez odpowiednie narzędzia o zmianach stanu fizjologicznego, czyli o tym co dzieje się aktualnie z organizmem i jakie zmiany fizjologiczne w nim zachodzą, niezbędne do sterowania rozmaitymi aktami fizjologicznymi i przekazywania tych informacji do ośrodkowego układu nerwowego (na ogół za pośrednictwem receptora wzrokowego lub słuchowego (inna droga niż normalna) Dzięki temu można nauczyć się świadomie kontrolować i modyfikować funkcje, które normalnie nie są zależne od naszej woli (m.in. fale mózgowe,napięcie mięśni). Osiągalne są tylko wówczas, gdy mamy do czynienia z precyzyjnym pomiarem, właściwą jego prezentacją i możliwością postrzegania postępów w dążeniu do docelowego stanu.
Metoda ta wykorzystywana jest między innymi w psychologii, w medycynie, ale także w sporcie czy biznesie a także w życiu codziennym.
Biofeedback jest alternatywną formą terapii w stosunku do farmakoterapii. W niektórych schorzeniach ją zastępuje, w innych uzupełnia. Przewagą biofeedbacku jest to, że jest to metoda całkowicie bezpieczna, bez skutków ubocznych. Motorem skuteczności terapii jest silna wola i motywacja pacjenta.

Wskazania i metodyka
1. Zmniejszona siła mięśniowa, która wynosi o-1+
W przypadku jeśli pacjent nie odczuwa napięcia mięśni a napięcie występuje , należy mu ten fakt uzmysłowić wzrokowo i słuchowo. W końcowej fazie Skurczu możemy wzmocnić Skurcz za pomocą symulacji przy aktywnym udziale pacjenta , przy wzmocnieniu mięśnia na 2 odstawiamy stymulator.
2. Nie w pełni drożne szlaki nerwowe łuków odruchowych (zachowana łączność pomiędzy nerwami) należy uruchomić jak najwięcej dróg bocznych (wzrokowych i słuchowych) po poprawie funkcjonowania czynności trzeba utrudniać zadania czynnościowe ,poprzez wydłużenie czasu ich wykonywania , utrudnianie koordynacyjne .
3. Zaburzenia równowagi typu błędnikowego można zamienić na poczucie równowagi pod kontrolą wzrokową
4. Do korekcji wad postawy ciała w celu utrzymywania poprawnej postawy ciała poprzez długotrwała pracę mięśni posturalnych (m. brzucha, m. grzbietu, m. pośladkowe, m. obręczy lędźwiowej)
Zabiegi z wykorzystaniem biofeeback’u powinny być wykonywane 3 – 5 razy w dziennie przez 5 min z przerwami na odpoczynek.

Rodzaje biofeedbacku
Pierwowzorem do tego typu ćwiczeń były ćwiczenia przed lustrem, które ułatwiało poprawne wykonanie ruchu. Ich wadą był niedostatek dodatkowych informacji. Ćwicząc przed lustrem nie mamy np. informacji o układzie naszego ciała z tyłu czy z boku, ani też o pracy określonych mięśni. Widzimy tylko efekt ruchowy przez co możliwość ingerencji w trakcie niepoprawnie przebiegającego aktu ruchowego jest mniejsza.

EEG – feedback – jest jednym ze sposobów ułatwiania relaksacji, gdyż elektroencelofalogram może być jednym ze wskaźników rozluźnienia ogólnego. Wiadomo bowiem, że fale alfa występują podczas czuwania (przy zamkniętych oczach) i zanikają podczas snu. Zmiany wiec w zakresie tego rytmu są wykorzystywane zatem jako miernik relaksacji. Biopotencjały mózgowe, odprowadzone przy użyciu elektrod powierzchniowych (ułożonych w okolicy czołowej i potylicznej), zostają tu doprowadzone do urządzenia, które wyodrębnia rytm alfa i sygnalizuje wszelkie zmiany w tym względzie(poprzez zmianę częstotliwości dźwięku). W ten sposób ułatwiona jest więc nauka dowolnego rozluźniania.
EMG – feedback – jest techniką ukierunkowaną na stan mięśni. Elektromiografia jest bowiem kolejnym sposobem dostarczania dodatkowych (zastępczych) informacji o bierzącym stanie mięśni. Informacje te dotyczą pojedynczych mięśni lub grup mięśniowych. Wiadomo że w spoczynku nie występuje żadna aktywność bioelektryczna, a amplituda i częstotliwość biopotencjałów zarejestrowanych w trakcie zapisu EMG odzwierciedla stopień aktywności mięśnia. Tak więc podstawowe parametry biopotencjałów mięśniowych mogą służyć jako miernik relaksacji bądź aktywności określonych mięśni. Biopotencjały te odprowadzane są przy użyciu elektrod powierzchownych i doprowadzane do urządzenia ukazującego je w różnej postaci. Jest kilka możliwości, prawie zawsze powtarzającym się sposobem jest przetworzenie tych potencjałów na fale dźwiękowe, dzięki czemu głośnik urządzenia informuje pacjenta o stanie rozluźnienia(cisza) lub aktywności ćwiczonych mięśni. Ćwiczący ma za zadanie zwiększyć lub zmniejszyć aktywność bioelektryczną określonych mięśni co najłatwiej pokazać mu na ekranie oscyloskopu w postaci zapisu EMG. Pacjent musi zatem dokonać analizy obserwowanych zapisów (pod względem amplitudy i częstotliwości) i wprowadzać korekty – poprzez napinanie bądź rozluźnianie mięśni. Lepszy i łatwiejszy efekt daje obserwacja zapisu w postaci diagramów, którą to możliwość mają niestety tylko niektóre elektromiografy. Ćwiczący ma za zadanie wtedy nie przekraczać określonych wartości wysokości świecenia wskaźnika kolumnowego.
GSR (Galvanic Skin Response) lub BSR (Basal Skin Response) – feedback mierzy elektryczne przewodzenie skóry, które zmienia się w zależności od ogólnego pobudzenia współczulnego układu nerwowego. Elektrody montuje się na opuszkach palców. Biofeedback GSR najlepiej wykrywa zależności między stanem somatycznym i psychicznym człowieka, dlatego wykorzystywany jest w wykrywaczach kłamstw. Wykres GSR ma największy zasięg i jest najbardziej czułym pomiarem ze wszystkich rodzajów biofeedbacku. W medycynie służy do monitorowania przebiegu hipno- i psychoterapii, leczenia nadciśnienia, dychawicy oskrzelowej, nadmiernego pocenia się. Jest również polecany osobom zdrowym dla poprawy koncentracji, panowania nad emocjami i relaksacji.
Inne pomoce audio-wizualne dostarczają na ogół informacji z przetworzonych mechanicznych parametrów ruchu, choć niekiedy musi być też informacja zastępcza o przyjętym układzie ciała (np. w reedukacji posturalnej). Dość często są tego typu pomoce są wykorzystywane do ćwiczeń bardziej złożonych czynności ruchowych, zwłaszcza manualnych. Można tu wykorzystać specjalne pomoce optyczne (pryzmat) ale najczęściej stosuje się telewizję przewodową. Na ogół ćwiczący nie widzi bezpośrednio ćwiczonego odcinka ciała, lecz obserwuje go na monitorze. Przy tym sposobie istnieją dodatkowe możliwości techniczne, polegające na odwracaniu obrazu w jednej osi albo w obu osiach łącznie (z góry na dół, lewo – prawo). Inne spośród stosowanych sposobów ćwiczeń wspomaganych zastępczym sprzężeniem zwrotnym pozwalają na uwidocznienie czasu i siły nacisku na podłoże podczas chodu, uwidocznienie kątowych wartości ustawień w określonych stawach (z sygnalizacją przekroczenia wartości pożądanej lub nie osiągnięcia jej wcale).

Michał Saganowski, Bartosz Mitkowski
(Fizjoterapia I rok , stacjonarne I stopnia )

Powiązane posty
• Energia musi płynąć…!

• Energia życia. Fakt czy mit?

• Reakcje i mowa ciała = lustro emocji.

• Jak rósł mózg człowieka: Ewolucja emocji.

• Energia bolesnych emocji

Uważaj co mówisz!

Tagi

doskonalenie umysłu, metoda, optymizm, pozytywne myślenie, programowanie umysłu, silva

Wczujmy się w następującą sytuację:

Stoisz w kuchni i w ręku trzymasz świeżą, wyjętą właśnie z lodówki cytrynę. Jest zimna i lekko porowata. Spójrz na jej powierzchnię, na żółtą skórkę. Jest woskowożółta, a na zwężeniach obu wierzchołków – zielona. Lekko ściśnij i wyczuj jej elastyczność i wagę.

Teraz podnieś ją do nosa i powąchaj. Nic nie pachnie tak jak cytryna. Przekrój ją na pół i znów powąchaj. Zapach jest o wiele intensywniejszy. Wgryź się zębami w jej miąższ pozwalając, aby sok pociekł dookoła ust. Nic nie ma takiego smaku jak cytryna. W tym momencie, jeżeli wyobraźnia dobrze ci służy, ślina powinna napłynąć ci do ust. Zastanów się chwilę, jakie są tego implikacje.

Na nasze gruczoły ślinowe zadziałały same słowa. Słowa, które nie były nawet odbiciem rzeczywistości, a jedynie odbiciem wyobrażeń. Kiedy czytałeś słowa opisujące cytrynę, twój mózg mimo woli. Potraktował to tak, jak gdyby w twoim ręku znajdowała się prawdziwa cytryna, sygnalizując to gruczołom ślinowym “Hej, on się wgryza w cytrynę. Pospieszcie się, trzeba zaraz przepłukać usta”. Gruczoły wykonały to polecenie.

Większość z nas uważa, że słowa, których używamy, mają po prostu różne znaczenia dobre lub złe, prawdziwe lub nieprawdziwe, mocne lub słabe. To jednak tylko cześć prawdy. Słowa nie tylko odzwierciedlają rzeczywistość, one również tę rzeczywistość tworzą, tak jak opis cytryny spowodował napływ śliny do ust.
c słowa tekstu zarejestruj czas. ————————–Czytaj Dalej :

Czy wiesz dlaczego cierpisz?

Tagi

cierpienie, intelekt, metoda, mądrość, plan, Rozwój, uzdrowienie, wolna wola, wszechświat, Świadomość

Samo-korygujący sie Plan

Pozwolenie ludziom doświadczyć skutków ich własnego działania jest niezbędne aby się czegokolwiek nauczyli.

Jakie sa konsekwencje działania – w kontraście z konsekwencjami myślenia?
– Kiedy myślimy, rezultaty naszych przemyśleń pozostają w naszym umyśle i naszej wyobraźni. Nie potrzeba współdziałać z innymi ludźmi żeby myśleć.
– Kiedy działamy, mamy możliwość doświadczania skutków naszych działań. Pojawia sie także wymiana informacji miedzy nami i innymi ludźmi.
Tak wiec, ponieważ jesteśmy inteligentni, możliwość działania – stwarza mechanizm uczenia sie. Poprzez analizę skutków naszych działań możemy odkryć i zrozumieć zależności pomiędzy naszymi działaniami (przyczynami) i ich konsekwencjami (skutkami).

Jakie sa skutki działań, które pomijają Cel Istnienia Wszechświata*?(wyjaśnienie terminu na końcu artykułu)
Zadziwiająco, każda działalność przeciwko Celowi powoduje takie czy inne cierpienia ludzi.
Mogą to być nasze własne cierpienia – lub cierpienia innych. Czym bardziej dane działanie neguje czy ignoruje Cel, tym większe sa cierpienia i ból wywołane tym działaniem.
Z uwagi na to, że jesteśmy inteligentni i niespecjalnie lubimy cierpieć, mamy możliwość sie NAUCZYĆ w jaki sposób uniknąć cierpień. Na czym polega ta lekcja?
Celem tej lekcji jest nauczyć sie żyć w zgodzie i harmonii z Celem Istnienia całego Wszechświata.

A co jeśli nie zechcemy – dopóty dopóki nie zrozumiemy wszyscy?
Cierpimy.
Cierpimy dopóty, dopóki nie zaczniemy rozumieć w jaki sposób uniknąć cierpień.
Cierpimy dopóty, dopóki nie osiągniemy wystarczającego zrozumienia. Cierpimy dopóty, dopóki nie zrozumiemy Celu Istnienia i nie uwzględnimy go w naszym życiu z własnej nieprzymuszonej woli.
Jest to podstawa mechanizmu samo-korekcji we Wszechświecie.

Każdy człowiek musi poczuć wszystkie konsekwencje swojej własnej Wolnej Woli żeby sie nauczyć istnieć.
Nie można uniknąć tych konsekwencji – po prostu dlatego że nasz Intelekt nie przestaje istnieć. Nie można uniknąć Samego Siebie. Nasza Wolna Wola nie jest w niczym zakłócana, ale… mamy sygnały kiedy robimy błędy.

Podsumowując, należy pamiętać i rozumieć ze:
1. Cierpienia i nieszczęścia istnieją
2. Istnieje PRZYCZYNA ich istnienia
3. Można uniknąć cierpień i nieszczęść
4. Istnieją SPOSOBY uniknięcia cierpień i nieszczęść =
dostrzeżenie i zrozumienie Celu Istnienia całego Wszechświata i nas samych – we wszystkim co robimy.

Unikanie Błędów

Czy możemy uniknąć popełniania błędów? Pozwól, że odpowiem na to pytanie pytaniem:
Czy dziecko może nauczyć sie chodzić nigdy nie upadając?
Popełnianie błędów jest niezbędne w procesie uczenia sie.
Nie możemy całkowicie wyeliminować błędów, po prostu dlatego, że w ten sposób eliminujemy mechanizm uczenia sie.
Natomiast powtarzanie znanych błędów może i powinno być unikane.

Chcąc uniknąć doznawania szczególnie przykrych lekcji możemy także pomóc sobie poprzez rozwój zdolności uczenia się na błedach innych ludzi. Możemy rozwinąć zdolność uważnej obserwacji ich działań i wyciągania wniosków, tak by samemu nie przechodzić przez całą lekcję : Możemy uczyć sie na błędach innych ludzi!

W jaki sposób można określić co stanowi błąd?
Generalnie rzecz biorąc, każdy akt niezgodny z Celem Wszechświata jest błędem.
W praktyce: cierpienie czy nieszczęście doświadczane przez nas samych czy też przez innych powinno byc dla nas sygnałem żeby przeanalizować CO jest NASZYM błędem.
Niezmiernie ważne jest dostrzeżenie zależności „przyczyny i efektu” miedzy naszymi działaniami i ich skutkami. […]

Rozważmy następujący przykład. Jest rzeczą dobrze znana, że wielu ludzi utrzymuje i rozwija tak zwana „mentalność ofiary”. Ludzie tacy obwiniają kogokolwiek i cokolwiek za swoje własne cierpienia, nierozwinięte
uczucia i ograniczenia.

Wyobraź sobie, że mówisz takiemu człowiekowi, że „każdy we Wszechświecie ma nieograniczony potencjał”. Całkiem możliwe, że człowiek taki poczuje sie jeszcze bardziej przygnebiony i nawet może sie na ciebie obrazic że sie nad nim znęcasz i zwiększasz jego przygnębienie.
Gdzie jest błąd?
Błędem jest próba objaśnienia zbyt dużo – zbyt szybko.
Czy można oczekiwać, że dziecko pobiegnie zanim sie nauczy chodzić?[…]

Co zatem? Opracowywanie inteligentnego „planu” i podejmowanie tylko w pełni świadomego działania – jest najważniejszym aspektem każdej działalności. Świadomie i uważnie planuj swoje działania. Masz inteligencję i Wolną Wolę.
Nie działaj schematycznie i bezmyślnie. Zrób użytek ze świadomości.

Co możesz zrobić :

– uczciwa samo-analiza Twoich własnych motywów powinna być Twoim priorytetem
– staraj się także dostrzec i zrozumieć – bez osądzania – motywy działań innych ludzi
– dostrzeż, że za fasadą pomagania innym mogą stać bardzo różne motywy
– używaj i rozwijaj swój intelekt i swoją intuicję
– traktuj wierzenia i tradycyjne przekazy z dużą ostrożnością
– jedyną istotną rzeczą we Wszechświecie jest – to co my sami świadomie rozumiemy
– przeanalizuj swoje ego i prawdziwą naturę swoich pragnień
– naucz się dokonywać świadomych wyborów
Największym ograniczeniem do przekroczenia – jesteśmy my sami i nasze skostniałe poglądy.
– Jeśli się uprzesz że tylko pełzanie jest możliwe NIGDY NIE NAUCZYSZ SIE LATAĆ

Jakie błędy popełniliśmy w przeszłości i ile tych błędów popełniliśmy – jest prawie nieistotne.
Jedyną ważną rzeczą, dotyczącą popełnionych błędów, jest to, czego sie z nich w końcu nauczyliśmy.

——————————————————————-
* – Są DWIE podstawowe przyczyny Celu istnienia każdego człowieka – wg. T Chalko:
1. indywidualny, nieograniczony rozwój świadomości
2. otwarcie się na doświadczanie Najwyższych Uczuć /miłość, wybaczanie, akceptacja, prawda, piękno…etc/

Fragmenty na bazie: „Wolna Wola” Tomasz Chalko

Inne posty z tej kategorii tematycznej :

• Wciąż czuję gniew, chcę się zmienić, ale…

• Skąd się biorą wypadki?

• Bądź wolny! – inspirujące cytaty E. Tolle

• Czy istnieje dobra samotność?

• Seks – demon z piekła rodem

• Grzeszne ciało?

• Czy warto się kłócić?

• Szczęscie w zasięgu ręki

• Nie istnieją błędy – tylko lekcje

• Zasługujesz na miłość i przyjemność!

• Cierpienie może być najcenniejszą lekcją – historia Dana

• Czy umiesz wybaczać?

• Przyczyny cierpienia wg filozofii hinduskiej

• Kobieta bez winy i wstydu

• Szczęscie jest bliżej niż myślisz

• Czy wiesz dlaczego cierpisz?

• Nieuwarunkowane szczęście

• Kochaj i bądź radosny!

• Strach i ciemność?

• Nie zadręczaj się!