Miesiączka, orgazm i śmierć: Kobiecy biegun.

Tagi

Dethlefsen, jin i jang, kobiecość, miesiączka, orgazm, płodność, Świadomość, śmierć, żeńska energia

Krwawienie miesięczne to objaw kobiecości, płodności, skłonności do przyjęcia. Kobieta jest podporządkowana temu rytmowi. Musi się do niego dostosować z wszystkimi jego ograniczeniami. Mówiąc o dostosowaniu się, dotykamy centralnego problemu kobiecości – zdolności do całkowitego oddania się.
Mówiąc o kobiecości, mamy na myśli zasadę żeńskiego bieguna świata, nazywaną na przykład przez Chińczyków jin, którą według alchemików symbolizuje księżyc, według psychologów głębi zaś – woda. Z tego punktu widzenia patrząc, każda kobieta jest tylko konkretną formą przejawiania się archetypu kobiecości. Zasadę żeńską określa zdolność do przyjmowania.
W I-Cing mówi się:
„Tworzenie to domena męskości, przyjmowanie – kobiecości”. A w innym miejscu:
„Ten, kto przyjmuje, daje najwięcej”.

Zdolność do całkowitego oddania się jest główną cechą kobiecości, podstawą wszystkich innych umiejętności – otwarcia się, przyjmowania, chronienia w sobie. Zdolność do całkowitego oddania oznacza równocześnie rezygnację z działania. Spójrzmy na archetypowe symbole kobiecości: księżyc i wodę. Oba są bierne – w przeciwieństwie do swoich kontrbiegunów: słońca i ognia.
Nie świecą i nie oddają ciepła. Dlatego są zdolne do przyjmowania światła i ciepła, do wpuszczania ich w siebie i odbijania ich. Woda nie rości sobie pretensji do posiadania własnej formy – przyjmuje każdą, dostosowuje się, poddaje.

Mówiąc o dwóch biegunach, jakimi są słońce i księżyc, ogień i woda, zasada żeńska i męska, nie dokonujemy wartościowania.
Byłoby to pozbawione sensu, skoro każdy biegun stanowi zaledwie połowę – brak mu drugiego, by utworzyć całość.
Ten stan można osiągnąć dopiero wtedy, gdy oba bieguny w pełni reprezentują swoją odrębną specyfikę.
W argumentacji stosowanej przez orędowników równouprawnienia zbyt łatwo zapomina się o tej archetypowej zasadzie.
Absurdem byłoby, gdyby woda skarżyła się, że nie potrafi grzać i świecić, i czuła się z tego powodu mniej wartościowa.
Właśnie dlatego, że nie może grzać, może przyjmować ciepło, co z kolei jest niemożliwe w przypadku ognia. Przez to jednak ani woda nie jest gorsza od ognia, ani ogień od wody.
Są po prostu inne. Dzięki tej odmienności biegunów powstaje napięcie, które zwie się „życiem”. Likwidując bieguny, nie osiągamy połączenia przeciwieństw. Kobieta, która w pełni zaakceptowała swoją kobiecość, nigdy nie będzie czuła się „mniej wartościowa”.

„Niepogodzenie się” z własną kobiecością jest natomiast przyczyną większości zaburzeń miesiączkowania albo innych symptomów wynikających z seksualności. Zdolność do oddania się, pogodzenia ze sobą jest zawsze czymś trudnym, gdyż wymaga rezygnacji ze swojej woli, z dominacji własnego ego.

Musimy coś ze swego ja ofiarować, poświęcić, oddać jakąś część siebie – podobnie jak wymaga tego od kobiety jej cykl miesięczny. Oddając swoją krew, kobieta oddaje pewną część swojej siły żywotnej. Miesiączka to namiastka ciąży i porodu.
Jeśli kobieta nie pogodzi się z tą „prawidłowością”, odczuwa zaburzenia miesiączkowania i dolegliwości związane z menstruacją.
Są one sygnałem, że jakaś część kobiety (często nieświadoma) nie chce oddać się – miesiączce, seksowi, mężczyźnie. Właśnie do tego buntu kobiet odwołują się reklamy podpasek i tamponów. Producenci obiecują, że używanie ich wyrobów pozwoli kobiecie na swobodę i niezależność, i mimo tych dni będzie mogła robić wszystko, na co ma ochotę. W ten sposób w reklamie zręcznie wykorzystuje się konflikt wewnętrzny kobiety: chce ona być kobietą, ale nie może pogodzić się z tym, co się z kobiecością wiąże.

Kobieta, która ma bolesne miesiączki, również boleśnie odczuwa fakt, że jest kobietą. Problemy z menstruacją wskazują zatem zawsze na istnienie problemów seksualnych, gdyż protest przeciwko oddaniu się, objawiający się zaburzeniami miesiączkowania, utrudnia też całkowite oddanie się w życiu seksualnym. Kobieta, która potrafi przeżywać orgazm całą sobą, traktuje również miesiączkę jako coś naturalnego.

Orgazm jest namiastką śmierci, jak sen.
Krwawienie miesięczne też jest rodzajem umierania, gdyż obumiera i zostaje wydalona z organizmu tkanka. Umieranie jednak nie jest niczym innym, jak wezwaniem do wyzwolenia się z więzów swego ja i pozostawienia spraw własnemu biegowi.

Śmierć zagraża tylko naszemu ego, nigdy człowiekowi jako takiemu.
Kto kurczowo trzyma się swego ego, odczuje śmierć jako walkę.

Orgazm to jakby śmierć w miniaturze, gdyż również wymaga od nas oderwania się od swego ja. Jest to bowiem zespolenie dwóch biegunów – ja i ty – a to może nastąpić jedynie pod warunkiem otwarcia granicy swego ja.

Kto uparcie trzyma się swego ja, nie przeżyje orgazmu (to samo odnosi się do zasypiania, o czym będziemy mówić w dalszym rozdziale).
Wspólny mianownik śmierci, orgazmu i miesiączki powinien więc być już dla nas jasny. Jest nim zdolność do oddania siebie, gotowość do poświęcenia części swego ego.

Nietrudno zrozumieć, dlaczego osoby cierpiące na jadłowstręt psychiczny najczęściej albo w ogóle nie miesiączkują, albo mają zaburzenia miesiączkowania. Zbyt wygórowane jest ich roszczenie do dominacji, by mogły pogodzić się z własną sytuacją. Odczuwają lęk przed własną kobiecością, seksualnością, płodnością, macierzyństwem.
Wiadomo skądinąd, że w sytuacjach budzących grozę i niepewność, w czasie katastrof, w więzieniach, obozach pracy i obozach koncentracyjnych szczególnie często następuje u kobiet zanik miesiączkowania (amenorea wtórna). Wszystkie te sytuacje bowiem z natury rzeczy nie sprzyjają „oddaniu się”, a raczej wymagają od kobiety, by była aktywna, potrafiła się przeciwstawić, sprostała wyzwaniu, jakie stawia przed nią życie.

Nie możemy pominąć jeszcze jednego aspektu menstruacji.
Miesiączka jest przejawem zdolności do posiadania dzieci. Początek krwawienia kobieta przeżywa bardzo różnie pod względem emocjonalnym – w zależności od tego, czy chce mieć dziecko, czy nie. Jeśli chce, zaczynająca się miesiączka wskazuje jej, że „znów się nie udało”.
W takim przypadku kobieta przed i w czasie okresu odczuwa niedyspozycję i ma zły nastrój. Krwawienie jest „bolesne”. Takie kobiety preferują niepewne metody zapobiegania ciąży, będące kompromisem między nieświadomym pragnieniem posiadania dziecka a chęcią stworzenia sobie alibi. Jeżeli zaś kobieta boi się zajść w ciążę, oczekuje miesiączki z niecierpliwością, co z kolei może spowodować jej opóźnienie. Często krwawienie trwa wtedy bardzo długo, utrudniając pożycie seksualne. W zasadzie również menstruacja – jak każdy symptom może być stosowana jako instrument władzy, czy to w celu odmówienia seksu, czy to w celu wymuszania czułości i opieki.

Na poziomie ciała miesiączką sterują współdziałające ze sobą hormony – żeński estrogen i męski gestagen. To współdziałanie odpowiada „seksualności na poziomie hormonalnym”. Jeśli „seksualność hormonalna” zostanie zakłócona, zakłócony zostaje cykl miesięczny. Tego rodzaju zaburzenia leczy się z trudem, podając hormony, gdyż hormony są jedynie materialnymi odpowiednikami męskiej i żeńskiej części duszy. Wyleczenie może nastąpić dopiero w wyniku pogodzenia się ze swoją rolą wynikającą z płci.
To warunek, by móc kiedyś zespolić się ze swoim kontrbiegunem.

Dethlefsen T. Poprzez chorobe do samopoznania

zobacz też

• Biografia staje się biologią. Jak być zdrowym? Krótki poradnik.

• Efekt placebo. Szokująca historia pewnego pacjenta.

• Cięcie cesarskie. Czy przebieg porodu ma wpływ na późniejsze życie?

• Ulecz swoje ciało !

• Śmiech to życie

• Stres i napięcie = początek choroby

Męska autokastracja. Rys historyczny.

Tagi

autoagresja, autodestrukcja, autokastracja, bogini matka, genitalia, kastracja, kult, kybele, majewski, oczyszczenie, płodność, rytuał, Świadomość

Autokastracja poświadczona historycznie po raz pierwszy występuje wśród kapłanów bogini Isztar. Znany jest akadyjski tekst, który dokonaną na rozkaz bogini autokastrację ma za metodę wzbudzenia u ludzi respektu.

Charakteryzujące kastratów cechy fizyczne zmieniały ich status płciowy i społeczny. Przywdziewali oni kobiece stroje oraz biżuterię, czesali się na sposób kobiecy, w kobiecy sposób używali perfum i luster.

Autokastracja w świecie starożytnym uniemożliwiała ponadto akt apostazji, przez co uważana była za sposób zapewnienia stałości kapłańskiego kultu.
Jedyną możliwością gallusa stawało się prowadzenie w miarę dostatniego życia związanego ze świątynią, w której służył do śmierci.

Uważano, że tylko wykastrowany mężczyzna zdolny jest pozostać w stanie czystości, wynikającym z zaniechania stosunków seksualnych, i być tym samym w pełni godnym służenia bóstwu.

Widzi się także w starożytnej autokastracji sposób na ocalenie życia na wypadek wojennego pogromu, w ramach którego nie zabijano osobników niezdolnych do zapłodnienia kobiet zwycięzców.

Używanie w celu kastracji noża krzemiennego od starożytności uważa się za dowód pradawności tej praktyki, mogącej sięgać swymi korzeniami czasu neolitycznej idei megalitycznej.

Kybele — wedle mitologii greckiej — miała się narodzić z kamienia rzuconego przez Pyrrę. Co więcej, będąca jednym z najstarszych symboli Matki Ziemi skała, kładzie się u mitologicznego fundamentu kultu Kybele.
Usprawiedliwione wydaje się także poszukiwanie tropów symbolicznych znaczeń autoagresji w kulcie Bogini Matki w koncepcjach Neumanna oraz Andre Leroi-Gourhana, wszelkiej ranie przypisujących walor żeński i wiążących ją z symbolizacją kobiecej płodności charakterystyczną dla jaskiń zdobionych w okresie paleolitu.

Kult Kybele rozprzestrzenił się na terenie całej Azji Mniejszej w pierwszej połowie pierwszego tysiąclecia p.n.e. Wtedy to stała się ona głównym bóstwem Frygijczyków (VIII w. p.n.e.) jako Matka Kybele.

Oddaje się jej imię jako „Pani Góry”, a liczne jej przydomki pochodzą od nazw gór, u podnóża których znajdowały się ośrodki jej kultu. Głównym z nich było miasto Pessinunt w pobliżu góry Dindymon (Kybele Dindymeńska) z tradycją kultową sięgającą korzeniami epoki brązu.

Jako boginię ściśle związaną z anatolijskim środowiskiem naturalnym, prócz gór łączono ją także z jamami i dzikimi przestrzeniami, nie zaś, jak można by przypuszczać, z uważanymi za bardziej typowe dla Bogiń Matek funkcjami macierzyńskimi.

Pod koniec VII i w VI wieku p.n.e., za sprawą wędrownych charyzmatyków i terapeutów zwanych „żebrakami matki” lub też „owładniętymi bóstwem”, kult Kybele rozprzestrzenił się z Azji Mniejszej na teren Krety i Grecji, gdzie jako Matka Bogów była identyfikowana z innymi boginiami noszącymi cechy archetypalnej Wielkiej Bogini Matki, takimi jak Rea czy Demeter.
Jej świątynie Grecy nazywali metroa (z greckiego Meter, tj. Matka) i w tym to okresie Kybele nabrała cech bliższych hellenistycznemu wizerunkowi Bogini Matki. Identyfikacja Kybele z postacią Demeter związanej z misteriami eleuzyńskimi mogła się przyczynić do rozwoju w kierunku misteryjnym kultu tej pierwszej.
Z nielicznych — z racji obowiązującego mistai (wtajemniczanych) ślubu milczenia — zachowanych i dostępnych nam świadectw wiadomo, że obrzędy miano na terenie Grecji odprawiać nocą z użyciem pochodni, mis służących symbolicznemu oczyszczeniu i przy akompaniamencie muzyki.

Burkert, wskazując na główną analogię pomiędzy kultem Kybele a kultem Dionizosa, jaką jest dla niego towarzysząca im ekstatyczno-orgiastyczna przemiana świadomości, sugeruje leczniczą właściwość obrzędów ku czci Kybele.
Taka ich wartość miałaby się zawierać w psychosomatycznym katharsis, ku któremu misteria były okazją.

Ogarniętych transem celebrantów nazywano w Grecji „niesionymi przez bóstwo”. Skutkom terapeutycznym miało służyć poszukiwanie wizji w osiąganych przez pobudzającą muzykę transie i „radości serca”.
Po ustaniu dającego poczucie nawiedzenia i uświęcenia przez bóstwo ceremoniału jego uczestnicy czuli się oczyszczeni, pogodni i wolni od smutków.
Mające miejsce dokonywanie tych praktyk na skutek namowy zgromadzonych nadaje im cechy przedstawienia, co przybliża z kolei ich strukturę do obrzędów dokonywanych w ramach kompleksu szamanistycznego. W niektórych miejscach kultu galloi byli uzdrowicielami…

Więcej w : Ekstatyczna Autokastracja – Łukasz Majewski, wydawnictwo: The Serpent
Fragment pochodzi z darmowego fragmentu książki tego autora, który, tak się złożyło – bywał gościem na tym blogu 🙂

Specjalna atrakcja dla czytelników!

Możecie zadawać autorowi pytania !
Wystarczy umieścić je w komentarzu a Łukasz obiecał wpaść tu od czasu do czasu i odpowiedzieć na nie 🙂

Poczytaj także

• Boskie ciało?

• Szaman i ból

• Pierwotne zranienie. Dotknąć czy nie?

• List ojca do syna. Wyznanie.

• Szaman miejski

• Benedyktyn, demony i Zen

Propozycja Tao dla kobiet. Zdrowie i płodność.

Tagi

choroby kobiece, ciąża, hormony, jeleń, kobieta, Medytacja, menstruacja, oddech, pobudzenie, pochwa, płodność, S. Chang, seksualność, tao, zdrowie

ĆWICZENIE „JELENIA” DLA KOBIET

Korzyści, jakie przynosi kobiecie „ćwiczenie Jelenia”, są bardzo liczne i niezwykle interesujące.

Pozwala jej ono pozbyć się większości problemów zwią­zanych z menstruacją (nawet w trakcie miesiączkowania), takich jak zmienność nastrojów, wstrzymywanie wody, za­blokowania hormonalne, skurcze czy nienormalne krwawienie (słabe krwawienie jest oznaką jakiegoś zablokowania i za­trucia organizmu. Nagłe ustanie cyklu miesiączkowego, nie wynikające ze stosowania ćwiczenia Jelenia, jest oznaką choroby).

Ćwiczenie to wzmacnia mięśnie odbytu i zapobiega po­wstawaniu hemoroidów. Ponadto przeciwdziała wszelkim cho­robom pochwy (infekcje, upławy, zapalenie okrężnicy, białe upławy) Pozwala ono także na zwiększenie krążenia energii w narządach płciowych i okolicach podbrzusza.

Bardzo korzystny jest wpływ tego ćwiczenia na pochwę. Staje się ona bardziej jędrna i elastyczna. Tak więc dla kobiety, która urodziła kilkoro dzieci, korzyścią będzie fakt, że będzie w stanie dostarczyć swemu partnerowi oraz sobie więcej satysfakcji w czasie stosunku . Stosując ćwiczenie Jelenia kobieta jest w stanie wzmocnić swą pochwę i napełnić ją energią.

Ponadto pod wpływem tego ćwiczenia zwiększona ilość produkowanych hormonów (estrogenów) zostaje rozprowadzo­na do macicy, pochwy, piersi i jajników.

Wzrost poziomu estrogenu w organizmie może w dużym stopniu złagodzić objawy menopauzy. Korzyści płynące z uprawiania tego ćwiczenia znane są od tysięcy lat. Pozwala ona m.in. na zachowanie do późnego wieku młodzieńczej sylwetki. Potwierdzają to źródła historyczne, z których wynika, że znane ze swej piękności kobiety regularnie upra­wiały to ćwiczenie. Dodatkowym plusem tego ćwiczenia jest fakt, że wytwarzanie zwiększonej ilości estrogenu odbywa się w sposób naturalny. Jest to bardzo istotne, gdyż organizm wie jakiej ilości estrogenu potrzebuje w danym momencie. Lekarz natomiast, przepisujący syntetyczny hormon lub lek niezrównoważony z pozostałymi wydzielinami organizmu, nie jest w stanie tego określić. Poziom hormonów we krwi zmienia się bowiem nieustannie.

Przy zażywaniu syntetycznych hormonów prędzej czy później należy spodziewać się pojawienia problemów z racji na zbyt dużą lub zbyt małą ich dawkę. Ciało, wyposażone w czujniki będące w stanie pogotowia dzień i noc, wie najlepiej kiedy jaka ilość hormonów ma zostać wytworzona.

Dzięki wykonywaniu obu etapów ćwiczenia przez jakiś okres czasu każda kobieta w okresie płodności może zatrzymać miesiączkę, korzystając przy tym z innych dobrodziejstw tego ćwiczenia.

Normalnie co miesiąc zewnętrzna warstwa ścianek macicy przerasta naczyniami krwionośnymi w oczekiwaniu na za­gnieżdżenie się jaja. Zapłodnione jajo przyczepia się do nabrzmiałych krwią i bogatych w substancje odżywcze ścianek macicy. Czerpie ono substancje odżywcze zawarte we krwi aż stanie się całkowicie rozwiniętym dzieckiem. Jeżeli na­tomiast jajo nie zostało zapłodnione, błona śluzowa macicy rozpada się i pozbywa się niepotrzebnej już krwi. W ten sposób, w czasie miesiączki, kobieta traci bezpowrotnie duże ilości krwi i substancji odżywczych.

Ćwiczenie jelenia pozwala zatrzymać tę comiesięczną utratę krwi. Wiele kobiet podchodzi do tego nieufnie, sądząc, że nie jest to naturalne, Tymczasem nie ma żadnych powodów do obaw. Zatrzymanie miesiączki występuje przecież samoistnie w okresie menopauzy oraz ciąży i karmienia.

Kiedy kobieta jest w ciąży jej ciało instynktownie kieruje całą krew do rozwijającego się jaja. Krew i energia tracone normalnie w czasie miesiączkowania są wykorzystywane głównie przez narządy płciowe na użytek płodu. Po porodzie na ogół miesiączka również nie pojawia się natychmiast. Jeżeli matka karmi dziecko piersią, krew wraz ze składnikami odżywczymi kierowana jest do piersi w celu zasilenia gru­czołów mlecznych.

OSTRZEŻENIE

Kiedy cykl menstruacyjny kobiety zostaje zatrzymany, zajście w ciążę staje się mało prawdopodobne. Po przerwaniu jednak uprawiania ćwiczenia Jelenia miesiączka powraca i wtedy kobieta ma szansę na zdrowszą ciążę. W takim przypadku zatrzymanie miesiączki nie daje żadnego trwałego efektu.

Nie powinno się uprawiać ćwiczenia Jelenia w trakcie ciąży, gdyż energia wygenerowana przez to ćwiczenie w połączeniu pobudzeniem narządów płciowych może doprowadzić do przed­wczesnego porodu.

WSKAZÓWKI DO ĆWICZENIA JELENIA DLA KOBIET

W trakcie wykonywania obu etapów tego ćwiczenia starajmy się „czuć” ogień, czyli energię gromadzącą się w naszych narządach płciowych i wznoszącą się wzdłuż kręgosłupa do piersi i do głowy (Nie próbujmy pomagać energii za pomocą obrazów myślowych. Nieskuteczność takiego działania została objaśniona we wskazówkach do ćwiczenia Jelenia dla mężczyzn).

Jedność ducha i ciała stanowi podstawowy warunek dla harmonijnego i silnego oddziaływania energii witalnej. A boskim celem jest doprowadzenie tej energii do szyszynki – do głowy.

Najlepiej jest wykonywać to ćwiczenie rano zaraz po prze­budzeniu i wieczorem przed pójściem spać. Jeśli nie jest to możliwe, wystarczy wykonać ćwiczenie raz dziennie.

Etap pierwszy:

1. Siadamy tak, aby piętą jednej z nóg uciskać ujście pochwy. Powinnyśmy odczuwać stały i dość silny ucisk na łechtaczkę. Jeżeli nie jesteśmy w stanie usiąść w takiej pozycji, możemy podłożyć okrągły i dość twardy przed­miot, np. piłkę tenisową, pod ujście pochwy. (Powinno to wywołać przyjemne uczucie z racji na pobudzenie okolic narządów płciowych i wydzielanie się energii seksualnej).

2. Pocieramy energicznie dłonie jedna o drugą. Ogrzeją się one dzięki przemieszczeniu się energii do rąk i dłoni.

3. Kładziemy ręce na piersiach i czujemy przenikanie ciepła przez skórę.

4. Pocieramy powoli piersi ruchem okrężnym w kierunku zewnętrznym – lewą dłonią w kierunku ruchu wskazówek zegara, prawą w przeciwnym.

5. Wykonujemy przynajmniej 36 tych ruchów okrężnych, nie więcej jednak niż 360, dwa razy dziennie. (Warto tu zwrócić uwagę na fakt, że w momencie kiedy kobieta zdoła już zatrzymać miesiączkę, nie musi wykonywać aż 360 ruchów okrężnych dłoni. Ponadto sama decyduje, kiedy miesiączka ma się zatrzymać, a kiedy powrócić. Powraca ona zaraz po zaprzestaniu uprawiania ćwiczenia).

UWAGA A: Ruch okrężny rąk w kierunku zewnętrznym nazywany jest rozpraszaniem i służy zapobieganiu lub leczeniu torbieli czy raka piersi. Można odwrócić kierunek obrotów – prawa ręka porusza się w kierunku ruchu wskazówek zegara, lewa w przeciwnym. Ruch taki zwany jest stymulacją i ma na celu zwiększenie objętości piersi.

Etap drugi:

Ćwiczenie to należy wykonywać w pozycji siedzącej lub leżącej.

1. Zacznijmy od zaciśnięcia mięśni pochwy i odbytu, tak jak byśmy chciały zamknąć te dwa otwory. Następnie spróbujmy „wepchnąć” odbytnicę do środka ciała ku górze zaciskając jeszcze mocniej mięśnie odbytu. Jeżeli wykonamy to ćwiczenie prawidłowo, odniesiemy wra­żenie zassania powietrza przez odbytnicę i pochwę. Trzymajmy mięśnie mocno zaciśnięte tak długo, jak wytrzymamy.

2. Rozluźniamy się, po czym powtarzamy ćwiczeni tyle razy, ile uznamy za stosowne. Być może na początku będziemy mieć pewne trudności, ale z czasem uda nam się zwiększyć ilość skurczów oraz czas ich trwania.

UWAGA A: Przy zaciskaniu mięśni można włożyć palec do pochwy, aby sprawdzić intensywność skurczów.

UWAGA B: Wargi sromowe są bardzo delikatne, dlatego też należy je masować i pobudzać w trakcie wykonywania ćwiczenia. W tym też celu siadamy na pięcie lub na piłce.

UWAGA C: Jeżeli masowanie piersi dwoma rękoma jedno­cześnie okaże się zbyt męczące, można pocierać tylko jedną pierś wykorzystując w tym celu rękę położoną po przeciwnej stronie ciała. Druga ręka w tym czasie odpoczywa lub może posłużyć do pobudzania pochwy (zamiast pięty). Jest jeszcze inny sposób wykonywania tego ćwiczenia: masować piersi kobiety może mężczyzna, a kobieta pociera pochwę lub uciska ją dłonią. Jak widzimy ćwiczenie Jelenia pozostawia dość dużo swobody, można je więc łatwo dostosować do indywidualnych upodobań.

UWAGA D: W trakcie wykonywania ćwiczenia Jelenia starajmy się nie dotykać sutków. Są one bardzo wrażliwe i mogłyby zostać pobudzone ponad miarę. Kobieta wykonująca ćwiczenie prawidłowo sama stwierdzi, że jej sutki stały się bardziej wrażliwe.

UWAGA E: Należy koncentrować się na tym, co robimy.

Uwagi dotyczące higieny zamieszczone w poprzednim roz­dziale odnoszą się również do kobiet. Dbajmy o czystość odbytu i narządów płciowych, aby nie było w nich bakterii czy odchodów.

Jeżeli ćwiczenie jest prawidłowo wykonywane, odczuwamy przyjemny dreszcz przemieszczający się wzdłuż kręgosłupa od odbytu do czubka głowy. Odczucie to wynika z nagromadzenia się energii seksualnej i jej przesuwania się wzdłuż układu gruczołów aż do szyszynki znajdującej się w górnej części głowy. Wskazuje ono również na to, że ćwiczenie osiągnęło swój cel: odmłodzenie całego organizmu i utrzymanie go w stanie wiecznej młodości.

Bez posiadania pełnej kontroli nad mięśniami odbytu nie będziemy w stanie opanować w przyszłości wewnętrznych ćwiczeń medytacyjnych i oddechowych. Mięśnie te stanowią coś w rodzaju drzwi zamykających dostęp do górnej części ciała i pozwalających, aby energia została skierowana w oko­lice brzucha i mogła się tam gromadzić. Posiadanie tej rezerwy energetycznej jest absolutnie niezbędne, aby narządy płciowe jak i pozostałe gruczoły mogły być we właściwy sposób stymulowane. Tak więc, jeżeli chcemy wzmocnić się na tyle, by móc w przyszłości energetyzować nasze ośrodki duchowe, musimy najpierw nauczyć się panować nad mięś­niami odbytu.

S. Chang „Pełny system samoleczenia”

Powiązane posty :

• Ćwiczenia uwalniające energię

• Kobieta bez winy i wstydu

• Ulecz swoje ciało !

• Stres i napięcie = początek choroby !

• Filozofia zdrowia