Tagi
Bóg, boskość, diabeł, diament, dziecinna wizja boga, gangaji, język, komunikacja, nieadekwatność, niższe ja, prawda, prymitywna wizja boga, pułapka języka, uproszczona wizja boga, wizja boga, wyższej ja, Świadomość
Język jest niewiarygodną siłą umysłu. Ale gdy przyjrzymy mu się dokładnie, zauważymy, że jest ciągle w bardzo prymitywnej formie rozwoju.
Każdy może to rozpoznać, choćby z doświadczenia próby komunikacji z kimś innym. Wiesz co powiedziałeś, ale oni myślą, że powiedziałeś coś innego.
Potem są pewne słowa, jak „Bóg”, „prawda”, „wieczność” i „ja”, które wprowadzają nas w trans oparty o nasze przeszłe warunkowanie. Gdy słyszymy te słowa, mają one historię, która głęboko wpływa na ich znaczenie.
Prawdopodobnie gdy po raz pierwszy słyszeliśmy słowo „Bóg”, to było w stylu bardzo niedzielno-szkolnym.
Może wyobraziliśmy sobie dużego, dobroczynnego ojca, który zadba o nas i pokocha, jeśli będziemy dobrzy.
Potem wyrośliśmy z tego, ale dalej to gdzieś jest zostawione i ciągle na nas wpływa. Bóg jest ciągle „kimś”.
W pewnym punkcie może Bóg jest interpretowany jako obecność, ale ta obecność jest często uznawana jako będąca „gdzieś”.
To samo dotyczy oczywiście słowa „prawda”. „Prawda” jest słyszana w kontekście prawdy rodzinnej, prawdy plemiennej czy prawdy kulturowej ze szczególnym podświadomym znaczeniem w każdym indywidualnym umyśle.
To jak najbardziej dotyczy również słowa „ja”.
Nawet stajemy się bardzo wyrafinowani i dzielimy to słowo na wyższe ja i niższe ja, tworząc jeszcze bardziej skomplikowane i zawiłe znaczenie.
Wyższe ja jest „dobrym” ja, które kierujemy do Boga, a niższe ja jest „złym” ja, które wiążemy z diabłem. To jest prymitywny i całkowicie uwarunkowany trans.
Aby uniknąć jakiejkolwiek zawiłości, wolę wyjaśniać co mam na myśli, gdy używam pewnych słów, ponieważ mogę nie mieć na myśli tego, co myślisz, że mam.
Gdy używam słowa „Bóg”, nie mówię o niczym, co może być kiedykolwiek oddzielone od czegoś innego. To samo dotyczy „prawdy”. Nie mówię o prawdzie, która jest przedmiotem zmiany lub osobistej opinii czy głosowania. Prawda jest niezmienna.
Gdy używam słowa „ja” lub „ty” mówię o prawdzie, którą jesteś, która nie może być wymyślona, nie może być zawarta i nie może być podzielona na niższą i wyższą, dobrą i złą, ponieważ to nie jest rzecz.
Ty nie możesz być zawarty przez jakąkolwiek myśl, dobrą czy złą, najwyższą czy najniższą, tak jak Bóg i prawda nie może być zawarta w niczym.
Fragment pochodzi z : ”Diament w twojej Kieszeni” Gangaji
Powiązane posty
• Czy Bóg karze za grzechy? Czy ludzie?
Rozwój i Świadomość 
Bardzo ważne to jest, ze słowami, które niby każdy rozumie, a przecież naprawdę każdy inaczej…
uściślanie i definiowanie pomaga, ale słowa są zawsze oddzielone od tego, co nazywają, więc jest wciąż ta pułapka nazw… świadomość tego bardzo pomaga i może to wszystko, co można w tej sprawie zrobić?
nie wiedziałam, że jest ta książka, dzięki:)
” (…) o prawdzie, którą jesteś, która nie może być wymyślona, nie może być zawarta i nie może być podzielona na niższą i wyższą, dobrą i złą, ponieważ to nie jest rzecz.”
Gdyby świadomość faktu i wiedza o tym że metajęzyk i język potoczny (common language w znaczeniu Wittgesteinowskim) nie są bytami tożsamymi, upowszechniły się, o ileż łatwiej było by nam się ze sobą porozumieć.
A mimo to łatwo się zaplątać. Prawda nie jest rzeczą? A czymże jest? I co jest rzeczą? Jak zdefiniować rzecz? I jak zdefiniować pojęcie definicji?
Ach ten niekończący się labirynt tautologii dnia codziennego.
Sądzę, że autorce chodziło o „rzecz” w prostym znaczeniu – jako coś łatwo poddającego się kategoryzacji, ocenie. (A wg niej Prawdy nie da się tak zdefiniować, ale…co naprawdę miała na myśli, tylko ona wie 😉 )
Tekst nadzwyczaj inspirujący. Dziękuję za odpowiedź. I pozdrawiam.