Tagi
boring woman, całość, Drury, egzystencjalizm, gestalt, integracja, psychologia, psychologia transpersonalna, tożsamość, Świadomość
Choć terapia Gestalt jest osobistym dziełem Perlsa, sama psychologia Gestalt jest o wiele starsza – ten ruch sięga wstecz do rozprawy opublikowanej przez Maxa Wertheimera w 1912 r. Niemieckie słowo Gestalt odnosi sie do układu części tworzących całość. U podstaw psychologii Gestalt leży zasada mówiąca, że analiza części nie prowadzi do zrozumienia całości. Części same w sobie nie maja znaczenia. Opierając sie na pionierskiej pracy Wertheimera, a także Wolfganga Kohlera i Kurta Koffka, Perls zauważył, ze teoria Gestalt stosuje sie do osobowości i podstawowych ludzkich potrzeb:
„Wszystkie organy, zmysły, ruchy, myśli podporządkowują sie powstającej potrzebie i szybko odmawiają posłuszeństwa oraz zmieniają sposób funkcjonowania, gdy tylko potrzeba zostanie zaspokojona, a one wycofują sie w tło… Wszystkie części organizmu utożsamiają sie czasowo z powstająca konfiguracja.”
Mimo wpływu, jaki Freud wywarł na konceptualne założenia Perlsa w samych początkach swej zawodowej kariery doszedł on do przekonania, ze freudowskie ograniczenie sie do seksu i pędu niszczycielskiego, jako parze sil napędzających ludzką egzystencję, wymaga uzupełnienia. Odrzucił idee ścisłego klasyfikowania instynktów i analizowania przeszłości pacjenta. Zamiast tego wolał skupić sie na tym, co jest tu i teraz. Aby człowiek mógł stać sie całością, czyli osiągnąć równowagę, musi rozpoznać cielesne tęsknoty i impulsy, zamiast je maskować. W rzeczywistości życie jest serią konfiguracji, które pojawiają sie jedna po drugiej – różnorodnych potrzeb wymagających zaspokojenia. Perls opracował terapie Gestalt, aby umożliwić ludziom rozpoznanie swych projekcji i masek jako realnych uczuć, dzięki czemu mogliby zrealizować siebie.
Po zerwaniu z ruchem psychoanalitycznym, Fritz Perls wyemigrował w 1946 r. do Stanów Zjednoczonych i w 1952 r. założył w Nowym Jorku Instytut Terapii Gestalt. W 1959 r. przeniósł sie do Kalifornii. Jego przyjaciel, psycholog Wilson Van Dusen, wyjaśnia, jak rewolucyjne były wówczas poglądy Perlsa:
„Nasze podejście do analizy i terapii było retrospektywne, silnie retrospektywne. Nie wyobrażaliśmy sobie, ze można zrozumieć pacjenta bez dokładnego poznania jego historii. To, ze można wejść do pokoju i bardzo precyzyjnie opisać zachowanie ludzi, ukazało nam zupełnie nowy wymiar. Właśnie z tego powodu uznałem, ze Fritz jest wielki. Jego niezrównana umiejętność obserwacji…”
Na Perlsa silnie wpłynęła idea Reicha, że ciało odzwierciedla wewnętrzne procesy psychologiczne. Dana osoba tu i teraz ukazuje wszystko poprzez swój sposób bycia i zachowania, nie ma potrzeby przeprowadzania analizy. „Nic nigdy nie jest naprawdę zepchnięte – stwierdził kiedys Perls. – Wszystkie istotne gestalty ujawniają sie, są na powierzchni, są tak oczywiste jak to, że król jest nagi…”
czas. ——————————————Czytaj Dalej : Czytaj dalej